|
|
Voorbereiding
| "Prop"vol |
| Gepost door: Joost |
Op Sunday 04 January 2004, 11:20 |
|
Ken je dat gevoel? Je staat te wachten bij een drukke attractie in een pretpark. Eindelijk gaan de deuren open en de menigte voor jou stroomt naar binnen. Eerste gedachte die bij mij opspringt is: daar pas ik nooit meer bij. Verbaasd ben ik dan als ik een halve minuut later dan toch in die attractie zit. Gisteren maakte ik hetzelfde mee, maar dan tegenover gesteld. Op mijn bed lagen de spullen die mee naar Australië moeten. Eerste gedachte: Is dat alles? Waar zeurt men in hemelsnaam over? Een half uur later was ik wederom verbaasd.
Als je je rugzak inpakt, ga je rustig te werk. Ikzelf had wat muziek opgezet en een glas cola op mijn bureau staan. Helemaal relaxed. Dan gaat het vast goed komen. Als eerste de slaapzak, binnenhoes voor slaapzak en toilettas ingepakt in het onderste gedeelte van de rugzak. Hmm, neemt wel veel ruimte in, maar hee, dit is pure noodzaak en moet dus mee. Ik heb het onderste gedeelte verder volgepropt met kleine spullen. Zakmes, poncho, adressenboekje enz. Als je propt gaat er echt veel meer in zo’n tas. Neem dat maar van mij aan.
Nou, toen was het tijd voor de kleren. Het was toen dat ik merkte dat ook een 70 liter rugzak uiteindelijk een keer vol zit. Niet dat hij door al die kleren al vol zat, maar ik zag wel dat de rest van wat nog op mijn bed lag er echt niet allemaal meer bij zou kunnen. Rustig blijven. Even naar de muziek luisteren - een pauze zeg maar – slokje cola nemen en even nadenken. Zoeken naar een oplossing…hmm…Proppen! Ja! Dat was het! Mijn twee handdoeken, paar extra schoenen, zonnebril, batterijen, lonely planet enz enz enz werden erbij gepropt. Maar hee!…wel enigszins ordelijk hè. De mp3-speler en minirugzak gingen in een ruimte bovenin en tataaa!! Joost had zijn rugtas ingepakt.
Was de eerste generale repetitie een succes? Nee. Er lagen nog teveel spullen op mijn bed die gewoon echt mee moeten. Videocamera, wegenkaart, schoenpoets, leesboek enz.. Nadenken…Proppen!…Nee, dat ging nu echt niet meer... Eerst even die rotmuziek uitzetten. Zo!… Daarna colaatje opslurpen en om te beginnen de rugzak eens om doen. Checken hoe zwaar hij is. Wow…ook dat viel zwaar tegen. Ik ben nog niet zo’n geroutineerd backpacker dat ik hem al naar mijn lichaam af kan stellen. Komt wel met de tijd. Ten minste, dat hoop ik maar voor mijn schouders.
Goed, een oplossing. Opnieuw alles uitpakken om het vervolgens weer in te pakken? Ik dacht het niet. Daar had ik nu geen zin meer in. Ander keertje maar, en ik heb alweer een volgende repetitie gepland voor halverwege volgende week. Er zullen een paar spullen uit gelaten worden ook al lijk ik ze nog zo hard nodig te hebben. Maar net als shampoo, zonnebrandcrème en een veldflesje. Dat zijn dingen die ik net zo goed daar kan kopen. In ieder geval probeer ik het deze week weer. Het resultaat lees je dan binnenkort wel. Tips zijn trouwens altijd welkom. Please, stuur ze.
Rest mij verder nog om mijn nu ex-collega’s bij de Hema te bedanken voor de leuke tijd die ik er heb gehad. Woensdag was mijn laatste dag en er zijn nog leuke foto’s gemaakt. Met dank aan Huub daarvoor. Ik hoop dat ik volgend jaar vaak hoor hoe het met Hema Bergen op Zoom gaat. En mochten jullie mij na 6 februari nog tegen komen, dan is er waarschijnlijk toch iets mis gegaan met het inpakken van de tas. Maar reken daar maar niet op!
Tot ziens
Joost
|
|
