|
|
Reisverslag
| Scootertje terug brengen... Een ramp! |
| Gepost door: Joost: Bangkok |
Op Monday 24 January 2005, 05:52 |
|
Ik had van tevoren nooit gedacht dat ik op het einde van mijn reis nog in een Thaise politieauto terecht zou komen. Maar toch heb ik afgelopen zaterdag het interieur van zo'n kar gezien. Wees niet ongerust mensen! Ik zat er niet in als gevangene, maar meer als soort van getuige. Waarom ik mijn laatste dag op Ko Phangan op het politiebureau door heb gebracht?
De avond ervoor had ik goed en wel mijn scooter ingeleverd en zag Jeroen in de verte drukke gebaren maken naar de eigenares van het winkeltje waar hij zijn scooter had gehuurd. Jeroen had die ochtend zijn scooter laten vallen en er was een stukje bodywork afgebroken. Wat we kapot maken betalen we natuurlijk, maar de eigenares beweerde dat Jeroen ook de rem had gesloopt, terwijl dat ding het al vanaf het begin af aan niet al te best deed. Jeroen wiegerde te betalen. Resultaat?... Zijn paspoort werd ingehouden. Terwijl wij druk met de bazin in discussie gingen, hoorden we buiten ook de nodige rumoer. Twee Nederlandse dames uit ons resort, Lydia en Nanny Ramp waren ook hun scooters aan het inleveren. "You broke light!" riep de baas naar Lydia, en zonder het eerst aan haar zelf te laten zien, sloeg hij het hele licht eruit. "You broke! You pay!!"
Bij mevrouw Ramp was de handrem ineens afgebroken. Drie mensen komen dus hun scooter inleveren en bij alle drie wordt er geld gevraagd voor iets wat niet kapot gemaakt hebben. De dames weigerden te betalen en dus werd ook het paspoort van Ramp ingehouden. We probeerden met de oplichter van een baas te praten, maar dat ging niet. Daar was hij veel te agressief voor. Toen ik na zijn stemverheefing ook mijn volume omhoog gooide, viel hij me haast aan. Dit ging te ver en na een tijdje besloot Jeroen om toch te betalen en kreeg hij zijn paspoort terug. Of we ons belazerd voelden? Nou en of. Nanny vond het terecht niet eerlijk en liep zonder te betalen met ons mee terug naar het resort. Inderdaad, zonder paspoort. Die mensen van het verhuurbedrijfje snapten daar volgens mij ook helemaal niets van.
In het hostel vertelden we ons verhaal aan de baas daar en hij zei doodleuk dat wij al de zoveelsten waren die door die scooterverhuurder genept zijn. Het schijnt daar nogal vaker voor te komen dat touristen belazerd worden. "Bij die vent word je genept waar je bij staat" zei hij. Maar voor ons betekende dit echter niet het einde van het verhaal. Tijd voor het rampenplan! Het ging dan wel niet omveel geld, maar omdat het schijnbaar al zo vaal was voorgkomen besloten Nanny en ik met ons verhaal naar de politie te gaan. Onze missie: Het paspoort van Nanny terug krijgen en de baas van het scooterverhuurbedrijf eens flink laten zweten. Jeroen, Lieke en Franca gingen niet mee want zij gingen een dagje duiken.
Op het bureau werden we onderworpen aan een ware geduldtest. Geen probleem. Niet op het horloge kijken en blijven lachen. Er viel trouwens genoeg te zien en te beleven om je niet te hoeven vervelen. Ten eerste was er in het begin van de ochtend maar een agent en die moest voor ons zijn spelletje golf onderbreken. Er liepen kinderen in en uit die op de bureaus gingen zitten. Later die dag was er een agent die Thais boksen op zette terwijl zijn collega midden in een telefoongesprek zat. Het was een tafereel wat je je in Nederland niet voor kunt stellen. Na anderhalf uur wachten, mochten we dan eindelijk ons verhaal doen en de agent zei dat we nu terug moesten gaan naar het bedrijfje. Daar zouden twee agenten voor ons klaar staan. En zo was het! Na onze lift in een pick-up truckje zagen we de twee agenten bij de scooters aan een colaatje zitten. De eigenares van de tweewielers had het de heren erg naar hun zin gemaakt. Nanny en ik deden wederom ons verhaal en daarna werd er druk in het Thais heen en weer gesproken. Het bazinnetje bleef ook maar naar ons herhalen: "Accident!! Accident you pay!" De agenten leken er niet uit te komen en Nanny en ik moesten mee terug naar het bureau waar de captain ons te woord zou staan. Weer terug naar de andere kant van het eiland dus. Maar goed... Onze zaak voor vandaag was het opkomen voor de tourist en dus stapten we in en zetten we onze zaak voort.
Uiteraard moesten we op het bureau eerst weer een uur wachten voordat er iemand naar ons toe kwam. Nee, het was niet de captain want die bleek er dus niet te zijn... Ook deze agent vroeg wat ons probleem was en voor de tigste keer deden we ons woorje. Echt snel ging het allemaal niet en aan het einde van de dag was het paspoort nog altijd in handen van de scooterverhuurders. Iets bereikt? Er is na een halve dag wachten een rapport geschreven en maandag kan Nanny bellen naar het Nederlandse consulaat voor hulp van hogere hand. Ik heb haar e-mail, dus jullie horen nog van me hoe het afloopt.
Heel de reis door Thailand verloopt prima en dan op het einde maken we dit nog even mee. Maar we hebben er ook wel om kunnen lachen hoor. Het was weer eens wat anders dan een dagje aan het strand. En hey... Door al dat heen en weer rijden hebben we nog veel van het eiland gezien ook! Dus dat is weer het positieve eraan!
Voor Nanny: Succes met het voortzetten van onze zaak en het terugkrijgen van je paspoort. En ik kom zeker dat pilsje drinken in je cafe in Leiden! Voor de mensen thuis: Ik laat morgen weer een extra stempel in mijn paspoort zetten en zie jullie heel snel!
Joost |
|
