|
|
Reisverslag
| Aftellen... |
| Gepost door: Joost: Ko Phangan |
Op Friday 21 January 2005, 09:30 |
|
Het is 21 januari 2005. Ik zit in Thailand op een prachtig strand in Ko Phangan. De locatie is er een die je in reisfolders ziet. Het zonnetje is warm, de zee heerlijk verkoelend. Het strand is wit en de heuvels om ons heen groen met hier en daar de gekleurde daken van de huisjes. Palmbomen hangen schuin over het strand en de mensen lopen er hier anders bij dan in Nederland op dit moment. Hoe dieper ik dit plaatje tot me door laat dringen, hoe vreemder ik het feit vind dat ik over vijf dagen al weer thuis zit. Heel onwerkelijk.
Nog vijf dagen... Met die gedachte werd ik vanmorgen ook wakker. De laatste dagen van het jaartje weg staan namelijk volledig in het teken van aftellen. Of we nu willen of niet; we zijn er constant mee bezig. En eerlijk gezegd willen we het ook wel een beetje. We zijn helemaal op de 26e ingesteld en hebben nu zoiets van: "Laat het maar gebeuren. laat ons nu maar weer naar huis gaan". Het is een superjaar geweest, maar er moet toch een keer een einde aan komen. En het slotakkoord zal vallen op 26 januari, half zeven in de ochtend.
Maar op dit moment is het nog lang geen tijd om het vliegtuig in te stappen!! Ook deze laatste dagen zijn we nog altijd op reis! En we hebben na Chiang mai weer de nodige kilometers afgelegd. Allereerst hebben we de nachttrein naar Bangkok terug gepakt. Daar kwamen we rond zeven uur in de ochtend aan en we hebben direct bij TAT travel onze reis naar de oostkust geregeld. Diezelfde avond hadden we de nachttrein naar Surat Thani en om de (regenachtige) dag in Bangkok door te komen, zijn we naar de film gegaan. Ook weer een onvergetelijke ervaring. Voordat de film begon moest iedereen gaan staan en werd er een filmpje gedraaid ter ere van de koning. Mijn God, wat is die man populair. In elke plaats hangen verschillende foto's van hem. Zei ik foto's? Het zijn vaak posters zo groot. Ik kan me in Nederland geen straat herinneren waarin Beatrix je van alle kanten toelacht. De film (National treasure) was gelukkig Thais ondertiteld en niet Thais ingesproken. Kijkt toch vervelend naar een Thais sprekende Nicolas Cage.
Later die dag gingen we terug naar het station om onze opgeslagen bagage op te halen. Daarna was het nog een uurtje wachten totdat de trein ging. In de grote hal op het station draaide men Thaise popmuziek. Ook anders zeg maar. Het was voor Franca en mij wel een rede om even los te komen en wat te dansen. Maar dat bracht nogal wat te weeg bij de mensen toen ze ons zo zagen feesten op dat station. Met brede smiles zaten reizigers, agenten en monniken naar ons te kijken alsof wij weet ik veel wat voor artiesten waren. Wanneer wij stopten, bleven de mensen kijken totdat wij de voorstelling weer vervolgden. Ja, we zijn leuk bezig geweest daar. En je moet toch wat doen om de tijd te doden?
Een dag later stonden we na een treinreis, busrit, boottocht en een taxirit achter in een pick-up truck in ons resort op Ko Samui. Pal aan het strand! We sliepen in kleine huisjes en in het midden van het resort stond een grote houten hut in Bob Marley style. De eigenaren waren volgens mij afgezanten van de goede Bob, want alles ging heel relaxed. "Maak je niet druk. Dat is nergens goed voor" leek het motto daar. Dat hebben we dan ook niet gedaan en dus hebben we een heerlijk verblijf gehad op Ko Samui. Zo zijn we gezellig gaan stappen met Rikard en Andreas. Inderdaad. De Zweden van de Chiang mai tour, en hebben we een dag twee scootertjes gehuurd. Strandje opgezocht en flink bijgebruind. Want jullie moeten straks toch kunnen zien dat we een tijdje weg zijn geweest.
Zojuist ben ik even weer een keer de zee in gedoken. Het leven is zo goed hier mensen! We hebben een eettentje opgezocht en Jeroen heeft zojuist zijn noodles gekregen. Nee, geen one minute instant noodles, maar Echte noodles. Mijn hapje zal ook zo komen dus dat is voor mij een geldige rede om het hier bij te laten. Over twee dagen gaan we met de nachtbus terug naar Bangkok. Daar zal ik nog een laatste keer verslag doen voordat ons vliegtuig de 25e rond zeven uur s'avonds locale tijd ons via Hong Kong terug naar Amsterdam vliegt.
Lak kon!
Joost
|
|
