|
|
Reisverslag
| Dragon |
| Gepost door: Joost: Koh Samui |
Op Sunday 16 January 2005, 08:52 |
|
"Blekfast!!... Blekfaaast!!" Je had gedurende de drie daagse trektocht door het noorden van Thailand geen wekker nodig. Om vijf uur ging de haan zijn ding doen en vier uurtjes later was het Dragon die ons wakker schreeuwde. "Blekfast!! Hahaa" Het ontbijt stond klaar. En met z'n allen: vier Nederlanders, drie Croatische Ozzies, twee Zweden en onze Thaise gids Nicorn alias Dragon, maakten we ons op voor dag twee van de tour!
Maar laat ik eerst een dag in tijd terug springen en bij het begin beginnen. Na op een markt nog snel wat laatste noodzakelijkheden aan te schaffen als deo, een zaklamp en fleshouder, reden we ver buiten Chiangmai naar de plek waar de tocht startte. Voor vandaag stond er een traject van tien kilometer op het programma, maar al na een half uur kwamen we aan in het eerste dorpje. Het dorpje waar we gingen lunchen. Je moet weten dat we de tocht in een national park gemaakt hebben en dat er in dat park alleen maar hilltribes wonen. Hele primitieve volkjes zonder elektriciteit of westers toilet. Hier en daar lagen wel een paar oude bromfietsjes waar jonge mensen zich mee vervoeren en beesten. Heel veel honden en kippen. Het was een indrukwekkend plekje om een lunch te houden.
Onze gids bereidde samen met de mensen van het dorpje onze maaltijd. Wij moesten op onze beurt de schoenen uit doen en op een verhoogd platform gaan zitten. Niet veel later zaten we aan de fried rice en vers fruit. Heerlijk! Ik kan hier ananas blijven eten als ik zou willen. Zou lekker vind ik die hier.
Na het eten zijn we niet gelijk verder gegaan. Rikard en Andreas uit Zweden gingen een balletje trappen. En geen leren voetbal, maar een gemaakt van een soort riet. Bernadica en Dragica gingen het toilet checken en vonden het een hele aparte ervaring. Niets meer dan een gat in de grond en een porseleinen rand erom. En ikzelf ben een toilet in de jungle gaan zoeken. Toen ik terug kwam stond men de rugzakken al weer om te doen, veters vast te strikken en de neuzen gingen weer richting het pad dat voor ons lag. We bedankten de mensen in het dorp voor de maaltijd en de tocht ging door. Na vijf minuten wees Nicorn ons op ons doel voor vandaag. Op de berg die nog zo'n acht kilometer ver weg lag stond ons hotel voor de nacht. En jullie snappen wel hoe je het woord hotel moet lezen.
Voordat we op onze slaapplaats waren hadden we eerst nog acht kilometer te gaan. Door riviertjes en rijstvelden, langs een waterval en een oud echtpaar dat erg moest lachen om onze uitspraak van hun taal. Onder hangende takken door en over diverse rotsen. zo kwamen we rond vijf uur in de middag aan in het tweede dorp. Ik keek mijn ogen uit! Wat een leventje leeft men hier! Het lijkt wel of we een paar jaar terug in de tijd waren gewandeld. Overal liepen beesten. Koeien, varkens, honden, kippen enz. De huizen waren van hout en hier en daar brandden kleine kampvuurtjes. Wij waren hier voor vanavond te gast. En het was een prachtige ervaring om hier een nacht tussen de hilltribe te slapen.
Terwijl ik even op mijn matrasje lag hoorde ik een ruimte verderop Nicorn al bezig met het avondeten. "Whisky!! Hahaa!" riep hij en hij riep dat ik naar hem toe moest komen. Samen met Franca zijn we naar de 'keuken' gegaan en Nicorn schonk ons een glaasje eigengemaakte whisky in. "Dat houd je warm!" zei hij. Het smaakte ook nog een goed. Net als het eten wat we voor mochten proeven. "Hahaa! Spicy!!" Riep hij. Echt een grappig kereltje was het. Tijdens het avondeten kwamen zijn woorden echter wel uit. Ik had veel te veel chilisaus op mijn eten gedaan. mijn ogen gingen tranen, mijn neus ging lopen en mijn tong en keel stonden zwaar in de fik. Nooit eerder had ik zo'n last van pittig eten. De rest van de tocht heb ik het wat minder aan gedaan met de pepertjes...
Na het eten was het tijd voor een kampvuur want lampen hadden ze daar uiteraard niet. Nicorn had ons de hele dag al lopen beloven dat hij tijdens het kampvuur zijn bijnaam Dragon uit zou leggen. In plaats van een spannend verhaal over een drakenslacht zei hij simpelweg dat Dragon voor ons westerlingen makkelijker te onthouden is dan Nicorn. Hmm...daar hadden we dus een dag naar toe geleefd. Maar de Whisky werkte goed bij onze Thaise vriend Dragon en er kwamen wel hele andere verhalen uit zijn mond die ons verschrikkelijk aan het lachen hebben gemaakt. Verhalen in de stijl van een heel dik meisje dat een keer in zijn gezicht een scheet liet toen ze zich door hem naar boven liet duwen omdat ze zelf geen stap meer kon zetten. Dragon kon het heel levendig vertellen. En zo kwam er langzaam een einde aan de eerste dag van de trektocht. Slaapzakje in, muggennetje laten zakken en slapen maar. In ieder geval tot vijf uur. Daarna maakte de haan mij wakker en daar ben ik hem heel dankbaar voor. Dor de kieren van de muur kon ik buiten langzaam de zon boven de jungle op zien komen. Plaatje!
Jullie hebben aan de vorige alinea’s genoeg om je een redelijk beeld te kunnen schetsen van hoe de tocht geweest moet zijn. Daarom ga ik niet teveel in op dag twee en drie. Neem maar van mij aan dat die dagen net zoveel indruk hebben gemaakt als de eerste dag. Wel heel speciaal op dag drie was de olifantentrektocht en het bamboe-raften. Voordat de tour begon dachten wij dat we de gehele afstand op olifanten af zouden leggen, maar dat is achteraf (gelukkig) niet zo het geval geweest. Het was erg grappig om je op de rug van zo'n beest een steile helling op te laten trekken. Maar na een uur heb je het wel gehad. Daarbij had onze olifant een verkoudheidje en werden Jeroen en ik regelmatig onder geniest. De douche die avond werd dan ook erg door mijn persoontje gewaardeerd. Al hadden we tijdnes het bamboe-raften de meeste smurrie er al wel af. Onze raft vertrok als allerlaatste, maar door het racing instinct van onze bestuurder en mijzelf (ik stond met een stok achterop de raft) hebben we het hele veld ingehaald. Dat ging uiteraard niet zonder de nodige duels en een zeiknat pak. Vooral met de Australische meiden hebben we erg gestreden en daarom ook erg gelachen. Ozzies zijn sportmensen en ze konden het natuurlijk niet hebben dat een stelletje Nederlanders hun wel even voorbij zou gaan. Volgend jaar is de rematch in Sydney hebben we al afgesproken...
Al met al dus een schitterende tijd gehad rond Chiangmai. Met de hele groep, op Dragon na, zijn we om het gebeuren af te sluiten in een Nederlands/Belgisch restaurant een hapje gaan eten. We misten Dragon wel, maar snapten wel waarom hij er niet bij was. Voor hem is zo'n etentje veel te duur. Het zou zijn hele salaris van wat hij de afgelopen drie dagen aan ons verdiend heeft kosten. Een dag later bracht hij ons naar het station toe en daar hebben we hem gedag gezegd. "Don't say goodbye... but say see ya!" zei hij. Lijkt me inderdaad heel tof om hem weer een keer te ontmoeten, maar ik vrees dat we daar op station in Chiangmai toch afscheid hebben genomen van onze toffe mister guide. Maar in onze gedachten is de Dragon altijd bij ons. "Thank you Dragon!! Hahaa"
|
|
