|
|
Reisverslag
| Taxi, tuktuk en de trein |
| Gepost door: Joost: Chiangmai |
Op Monday 10 January 2005, 05:51 |
|
De afgelopen 27 uur hebben we ons door middel van taxi, tuktuk en trein laten vervoeren. Hoe dat allemaal is verlopen:
Gisterenmorgen moesten we om half acht s'ochtends bij het TAT-reisbureau zijn om onze treinkaartjes naar Ayutthaya te kopen. Verstandig dus om wat vroeger een taxi te pakken, want je weet het maar nooit me dat verkeer in Bangkok. Nou bleek achteraf het verkeer niet de grote vertrager te zijn, maar de taxichauffeur zelf. Toen we hem het kaartje van het reisbureau lieten zien, keek hij al vrij bedenkelijk, maar we besloten toch bij de goede man in te stappen. Na een tijdje zette hij de taxi aan de kant en uit het Thais konden we opmaken dat we er waren. Ten minste... volgens hem. Wij herkenden in dit reisbureau niet datzelfde bureau als waar we een dag eerder ook waren. "No, we are not there.." en nogmaals lieten we hem het kaartje zien. De man lachte zenuwachtig en reed verder totdat hij weer stopte en uitstapte om het aan een andere chauffeur te vragen. "Nu zal hij wel weten waar het is" dachten we. Maar niet dus!... De man reed met een slakkengangetje steeds honderd meter vooruit om maar iedere keer weer aan nieuwe mensen de weg te vragen. We kwamen krap in de tijd te zitten, maar uiteindelijk waren we er dan. We betaalden de zenuwachtige piloot en snelden het TATbureau in. Daar bleek dus dat we eigenlijk nog zat tijd hadden, maar waarschijnlijk hebben ze daar vaker de ervaring gehad dat sommige chauffeurs het adres niet soepeltjes vinden.
Eind goed al goed, en niet veel later zaten we op de trein naar Ayutthaya. Het reisje ging vrij vlot en na twee uurtjes buiten Bangkok, stonden we op het station in deze stad vol oude tempels. Het duurde niet lang eer er weer twee mannen rondom ons stonden om ons in hun tuktuk rond te rijden voor deze dag. Ze gingen alletwee akkoord met 200 bath per persoon en dus hebben ze er uiteindelijk een muntje om gegooid wie voor vandaag onze gids mocht zijn. De naam van de winnaar moet ik jullie schuldig blijven. Onze gids had een flinke stapel ansichtkaarten van plekken waar hij ons heen zou gaan brengen. Tijd om dus weer achterin de tuktuk te duiken en gas geven maar!! Onderweg werden we ingehaald door diverse auto's en brommertjes en terwijl men ons inhaalde zwaaide, lachte of toeterde men zelfs naar ons. Je blijft lachen in dit land.
Onze gids was een superkerel! Hij zat echt vol verrassingen. Hij bracht ons naar de plaatsen die hij ons op zijn kaarten had laten zien, maar heel veel lieten we ook gewoon maar over ons heen komen en zo stonden we ineens vissen te voeren, te kijken naar een olifantenwasserette of zaten we met een kokosnoot in de tuktuk. Die kokosnoten had hij voor ons gekocht terwijl wij weer een andere tempel aan het bewonderen waren. Rietje erin en drinken maar. Heel toffe ervaring. Maar daar bleef het niet bij! Later die middag zette hij zijn voertuig weer aan de kant en ging hij iets van pannenkoekjes met rietsuiker erin voor ons halen. Van tevoren hadden we nooit kunnen denken dat het dagje Ayutthaya zou leuk zou worden.
Na een dag vol Budha's, tempels en nog meer tempels, vroegen we de gids waar we nu heen gingen. Ik moest echt lachen toen hij zei: "Ik weet het eigenlijk ook niet" Hij had ons ook al zo ontzettend veel laten zien. We lieten os afzetten bij een restaurant en daar zijn we bij de rivier nog met onze gids op de foto gegaan. Hij is met een goede fooi (voor Thaise begrippen) naar huis gegaan. Maar dat had die lieve man meer dan verdiend. Wat een leuk dagje hebben we dankzij hem gehad! Blij dat het muntje de goede kant op is gevallen die ochtend, al had die andere man ook vast zijn best gedaan.
Rond negen uur s'avonds hadden we de nachttrein naar Chiangmai. Het beeld van het station in Ayutthaya was ook weer onvergetelijk. Dit kun je je in Nederland niet voorstellen. Veel zwerfhonden, een stationbediende die iedereen druk naar z'n plaats wijst en monniken in een schoon oranje gewaad. Een beeld dat bij zal blijven. In de trein wilde ik zo snel mogelijk gaan slapen want ik was net als de rest erg moe van weer en dag vol nieuwe indrukken. De bedden waren echter nog niet opgemaakt en dus heb ik me nog even een uurtje zoet gehouden met U2's nieuwste album die ik voor maar liefst twee hele euro's in Bangkok heb aangeschaft...
Rond tien uur kon ik dan eindelijk het bed in. Slapen wilde ondanks de vermoeidheid niet echt lukken. Zo'n trein schudt toch wel veel en ik werd dus regelmatig wakker. Daarom doen we het vandaag in het hostel allemaal rustig aan. Zeker met morgen in het vooruitschiet. Dan staat de driedaagse trektocht voor de deur! Het liefst zou ik dus nu al even mijn bed induiken en ik denk dat ik dat ook gewoon ga doen. Even de accu opladen. Jullie zullen het hier dus weer even mee moeten doen. Over een dag of vier meer nieuws vanuit het land van de glimlach. En die glimlach is zeer duidelijk aanwezig! Bij iedereen!
Joost
|
|
