|
|
Reisverslag
| Maar het kan altijd beter! |
| Gepost door: Joost: Rainbow beach |
Op Thursday 04 November 2004, 02:48 |
|
Een van de laatste vragen die we elkaar stelden was: wat is tot nu toe het mooiste wat je gezien hebt in Australie? Mijn antwoord was Tasmanie en Kakadu, maar ik kan Fraser Island ook wel aan mijn lijstje toevoegen. Gisterenmiddag zijn we terug gekomen van een driedaagse safari over dit eiland. Het grootste zandeiland ter wereld. Nog steeds heb ik zand in mijn oren en mijn kleren zijn ook aan een grondige schoonmaakbeurt toe, maar dat hoort erbij! Je bent niet op Fraser Island geweest als je niet met een lading zand terugkomt.
Zondagmiddag kregen we in het hostel een gezamenlijke uitleg over de tour die zou gaan komen. Diezelfde middag werden de groepen bekend gemaakt. Wij zevenen: Lieke, Franca, Marijn, Eddy, Anouk, Jeroen en ik kregen vier medereizigers in de jeep erbij. Sjors uit Groningen en zijn Canadese vriendin Christine en twee Duitse meisjes waarvan er een niet blij was dat ze met zoveel Nederlanders opgezadeld werd. Aan een kant begrijpelijk, maar in plaats van gezellig een pilsje met elkaar drinken, waren onze Duitse vriendinnen na de uitleg gelijk verdwenen. Oei. Ach, dachten we, dat komt op Fraser wel goed.
Maandagochtend moesten we al vroeg buiten staan om de jeep startklaar te maken. De auto werd grondig gecheckt. We moesten controleren of we alle spullen, die we zouden krijgen, ook daadwerkelijk gekregen hadden. De tenten op het dak. De tafel en onze tassen erbij. Vervolgens de esky's en de kratjes met borden, bestek etc. En toen ook de matrasjes op het dag lagen werd uiteindelijk het zeil over alle spullen heen getrokken. De touwen nog even strak trekken en vastbinden en rijden maar! Op naar Fraser!! Eddy was onze chauf en met vier jeeps reden we naar Inskip point. De voorste jeep was van de man die ons had geholpen met inpakken en de uitleg had gegeven over het rijden in een 4x4 en nadat we op de boot zaten liet hij ons achter. Tot over twee dagen.
Na een korte oversteek zetten we de auto neer in het zand van Fraser Island. Het avontuur kon beginnen. En om op mijn eerste zinnen terug te komen, waarom behoort Fraser tot mijn mooiste ervaringen van Australie, zal ik nu een paar voorbeelden geven.
We kregen geen gids mee. Slechts een kaart van het eiland, voedsel voor twee dagen en een volle tank benzine. Zodra we de boot afkwamen, konden we, op een paar gevaarlijke plekken na, gaan en staan waar we maar wilden. De vrijheid was super. Met drie jeeps reden we richting het oostelijke strand. Tegelijkertijd de snelweg van het eiland. Maximum snelheid 80, maar als het vloed is mocht je er niet overheen rijden. Na onze lunch aan het strand opgegeten te hebben besloten wij om de andere twee groepen te verlaten en op weg te gaan naar een van de ongeveer 70 meren op het eiland. Jeroen nam het stuur van Eddy over en na een toffe rit over strand en nog een 15 kilometer bushtrack kwamen we aan bij lake Wabby. Een klein meer gelegen aan een enorme zandvlakte die schuin afloopt richting het meer. Op dat moment waren de jongens van de groep weer voor even kleine kinderen. Vanaf de top van de duin rolden we naar beneden tot we in het verkoelende water van lake Wabby terecht kwamen. Wat een fun! De dames lieten het zandrollen voor wat het was en hebben een stukje verderop in de zon gelegen. Want hey, de huid moet bruin zijn als we straks in Nederland terug komen.
Het kamperen was fantastisch op Fraser. Zowel de eerste als de tweede avond hebben we een campspot aan het strand uitgekozen. Wat is lekkerder dan wakker worden en het eerste wat je ziet als je je tent uitkomt is de zee? De eerste avond werden we tijdens het eten maken bezocht door een dingo. Tijdens de uitleg hebben ze veel over deze beesten verteld. Ze zien eruit als lieve honden, maar het tegendeel is waar. De mensen hebben ze gevaarlijk gemaakt. Doordat andere mensen de beesten eten voeren verwachten ze ook van jou eten te krijgen. Wegjagen dus die schooiers. Ze vinden het niet gezellig als elf man uitbundig tegen ze gaan schreeuwen. Weten we uit ervaring... Dingo weg, eten maar!
De sterrenhemel was zoals gewoonlijk weer ongelooflijk helder. Zeker toen aan het einde van de avond het vuurtje langzaam uitging, was het meer dan de moeite waard om even op de motorkap van de auto te liggen en naar boven te gaan staren. De tweede avond hadden we geen kampvuur, maar de gasfles en de kookpitjes waren een goed alternatief. Rond de kampvuren hebben we superavonden gehad. Ze behoorden tot de hoogtepunten van mijn verblijf.
Maar Fraser had meer te bieden. Veel meer. We zijn aan het strand gaan kijken naar de resten van een schip dat in 1935 door een megastorm aan land is gestrand, hebben vanaf een klif noordelijk op het eiland s'avond dolfijnen, haaien, turtles en meer vis gespot en zijn elke dag wel ergens gaan zwemmen. Want het was warm de afgelopen dagen. De vele meertjes maakten het verblijf op Fraser Island dan ook een stuk makkelijker aangezien je in de zee niet mag zwemmen. Het heeft ons trouwens niet tegen gehouden om de tweede dag rond drie uur s'nachts toch even snel een soort van nieuwjaarsduik te nemen. Snel tot je knieën het water in. Even plat gaan liggen en rollen en snel er weer uit. Gekkenwerk! Maar we hebben wel flink gelachen. Het was niet iets wat je elke dag doet zeg maar.
Willen jullie nog weten of de Duitse meisjes bijgedraaid zijn? Wel, een van de twee was eigenlijk erg aardig. Het was haar vriendin die soms het bloed onder onze nagels vandaan haalde. Inclusief bij die van haar vriendin. Voorbeeldje: "Zou je wel cake gaan snijden op het strand? Er kan zand op komen." Wat een backpackerinstelling... Op Fraser WIL je juist cake met zand! Bij wijze van spreken dan, maar op vele voorstellen kwam er wel een opmerking of liet mevrouw haar ongenoegen merken. Toch hebben we de sfeer er niet door laten hangen en hebben we een hele gave tijd gehad. Met Sjors en Christine hebben we ook heel wat afgelachen. Leuke mensen die we hopelijk nog eens gaan tegenkomen. Jaja, op de Whitsundays hebben we al een hele leuke tijd gehad, maar deze trip bewijst maar weer dat het altijd beter kan.
Ik laat het verslag voor wat het is beste mensen. Ik moet me namelijk klaar maken voor een volgende ervaring. Straks ga ik met Marijn, Sjors en Christine zeekayaken. Er zit een familie van 200 dolfijnen waar we heen gaan en met wat geluk zie ik ook nog ander zeeleven. De rest gaat surfen. En op die manier sluiten we ons verblijf in Rainbow beach af. Morgen om tien uur staat de bus klaar die ons naar Brisbane, het eindpunt van onze Australiëreis, brengt. We komen nog terug in Sydney natuurlijk, maar het rondreizen door Oz zit er bijna op. Nieuw Zeeland, here we come!!
Joost
|
|
