|
|
Reisverslag
| Toppertje! |
| Gepost door: Joost: Airlie beach |
Op Thursday 28 October 2004, 04:41 |
|
Als je het hebt over de hoogtepunten van de reis tot dusver, dan hebben we er de afgelopen dagen een meegemaakt. Dinsdagmiddag zijn we met de "Otella" voor twee dagen naar de Whitsundays vertrokken. De Otella is een zeilboot die eind jaren tachtig deel heeft genomen aan de "around Australia race", en die race werd ook gewonnen door deze boot. Een vrij snel schipje dus. Nu is de Otella met pensioen en dient hij ons backpackers. Rond twaalf uur voeren we de haven van Airlie Beach uit op weg naar een van de mooiste plekjes van Australie. Ten minste, dat is wat we uit de verhalen van anderen opmaakten. Nu maar eens zien voor onszelf. Op de boot zaten we met een mannetje of 17, en als je de boot in eerste instantie ziet vraag je je af of al die mensen erop passen, maar van binnen ziet het er allemaal veel ruimer uit.
De eerste dag was de enige dag dat er genoeg wind stond om met de zeilen omhoog te kunnen varen. De motor ging uit, het zeil omhoog en wanneer het zeil wind ving, was het koers zetten naar de Whitsundays. En ik heb nu hetzelfde als wat ik had toen ik een stukje ging schrijven over Kakadu. Het liefst zou ik alle gebeurtenissen in chronologische volgorde aan jullie presenteren, maar dat is onmogelijk. Ik ga het dus bij de hoogtepunten houden.
De eerste avond moesten we een bed kiezen en mijn bed op deze eerste avond was het dek van de Otella. Met kussen en deken in de hand nestelde ik mezelf op een zeil wat aan de zijkant van het dek lag. Muziekje op en genieten maar. Het was weer zo'n moment dat je beseft dat je met een geweldige reis bezig bent. Lag ik daar, op het dek. Boven mij de volle maan, om mij heen de contouren van de eilandjes en onder mij de zee waar af en toe een schildpad zijn koppie boven water stak om adem te halen. Een heel verschil met mijn bed in Ossendrecht zeg maar... Ik werd die nacht wel een paar keer wakker van van alles en nog wat, maar vond dat alles behalve erg. Rond vijf uur werd ik zelfs wakker van druppels. Regen wil ik het niet noemen, maar het miezerde wat. Het eerste wat we de volgende dag zouden gaan doen was Whitehaven beach bezoeken. Een strand wat in de top 10 staat van mooiste stranden ter wereld. Regen zou heel jammer zijn. Maar toen Joost om zeven uur wakker werd van twee mensen die schilpadden aan het spotten waren, was de lucht zo goed als helder.
Op naar Whitehavenbeach! Met het zodiacje, dat achter de Otella dobberde, werden we naar de kust gebracht. Het was vervolgens een wandeling van twintig minuutjes voordat we boven bij het uitkijkpunt zouden komen. Van veel mensen hadden we al hele goede verhalen gehoord. Whitehaven beach zou een paradijs op aarde zijn. En nu ik het met m'n eigen ogen heb gezien kan ik deze woorden alleen maar bevestigen. Het is ongelooflijk. De kleur van het zand is zo wit! Nooit eerder heb ik een strand zo wit gezien. En het zeewater. Het lijkt op een palet waar verschillende kleuren blauw door elkaar heen gemengd zijn. Het was zo'n ontzettend mooi uitzicht.
Na ons vergaapt te hebben aan dit uitzicht zijn we terug naar beneden gelopen om het witte zand onder onze voeten te voelen. Het brandde in tegenstelling tot andere stranden niet aan je voeten en ook van dichtbij had het diezelfde witte kleur als die het vanaf het uitzichtpunt ook had. Wat een plek! In de zee hebben we wat afkoeling gezocht want het kwik was ondertussen al aardig gestegen. We hebben met een groepje mensen wat met een bal gegooid en na een tijdje kregen we bezoek van een nieuwsgierig haaitje. Heel dichtbij durfde hij niet te komen, maar vanaf vijf meter afstand kon ik hem toch mooi zien. Weer zo'n moment: hoe dicht ben je hier wel niet bij de natuur.
Dat laatste gevoel had ik later die dag nog sterker. Whitehavenbeach vond ik prachtig. Dat was het toppunt van de dag dacht ik eerst. Rond een uurtje of een zijn we voor de tweede keer tijdens de tour gaan snorkelen. De eerste dag was dit een beetje tegengevallen. Het reef was niet goed te zien en er was niet bijzonder veel vis. Ik vond het natuurlijk wel leuk om weer te gaan snorkelen, maar veel verwachtte ik er niet van. Onterecht! Het water was hier een stuk helderder en er zat een enorme hoeveelheid aan vis hier. We kregen allemaal wat brood mee om de vissen te voeren. Maar in plaats van dat jij het aan hen voert, komen ze met tientallen tegelijk het brood zo uit je vingers trekken. Dat ze dan af en toe per ongelijk in je vinger zitten in plaats van in het brood moet je maar voor lief nemen. Daarbij was het brood voeren de manier om veel vis tegelijk te zien. En alsof dat al niet genoeg was, hadden wij een paar minuten later echt veel geluk. Weinig mensen zien hem onder water, maar aan het eind van deze snorkelsessie zagen we een schildpad. Het is het grootste beest waarmee ik ooit in het water heb gelegen. In het begin zat hij nog op redelijk afstand, maar toen ik hem na een tijdje kwijt was en een rondje draaide om hem te zoeken, dreef hij pal voor m'n neus. Wauw! Overal blauw om me heen en dan in het midden van mijn gezichtsveld deze grote mooie turtle. Deze beesten zwemmen zo rustgevend door het water. Je wordt en zelf ook kalm van. Natuurlijk gingen wij hem volgen en dat ging vrij makkelijk want snel zijn ze niet. Ik heb ook even mijn hoofd boven water gestoken en het zag er gek uit. Iedereen die druk dezelfde richting opsnorkelde. Na een tijdje leek het ons toch maar beter om het goede beest wat rust te gunnen.
Maar dit was een toppunt. Eerst dat mooie strand en daarna pal achter die turtle aanzwemmen. We konden hem aanraken, zo dichtbij zat hij. Jullie merken het vast wel aan me, maar ik was, net als nu, dolenthousiast toen ik het water uit kwam. Mijn Whitsundaystour was bij voorbaat al geslaagd. Deze dag was een van de beste van mijn hele reis tot nu toe!
De rest van de tour: s'Middags hadden we een derde snorkelsessie. Weinig vis hier maar het rif was geweldig van kleur. Het is echt een wereldwonder dat great barrier reef. Al die kleuren... Pas wanneer je je hoofd boven water steekt besef je pas hoe anders de onderwaterwereld is. Later die dag hebben we een bbq gehouden en diezelfde avond hebben we gezellig met wat mensen op de boot een wijntje gedronken. Buiten was het donker. De maan was nu helemaal vol, af en toe hoorde je nog een schildpadje zijn kop boven water steken en Joost was tevreden. Wat een mooie plek. Wat een geweldige ervaring.
En het mooie is... er komt nog veel meer spectaculair Australie naar ons toe. Vanavond hebben we de nachtbus naar 1770. Schijnt een must te zijn om als backpacker heen te gaan. Dus nemen we daar morgen een kijkje voordat we overmorgen verder reizen richting Rainbow beach. Van daar vertrekken we naar Fraser Island. Eddy en Anouk komen daar ook een dezer dagen heen en met z'n zevenen gaan we dat eiland over crossen. Hoe ons verblijf daar verloopt lezen jullie over een weekje!
Hier zullen jullie het even mee moeten doen lieve lezers. Als jullie meer over onze Whitsundaytrip willen weten, zullen jullie toch echt nog een paar maandjes moeten wachten. In februari zijn we bereid al jullie vragen over deze topper te beantwoorden! Tot die tijd... tot op jaarweg.com!
Joost
|
|
