|
|
Reisverslag
| De volgende ronde |
| Gepost door: Joost: Cairns |
Op Saturday 02 October 2004, 08:37 |
|
Hallo jaarweglezend Nederland! Hier weer eens een keer een verslag geschreven vanuit een andere locatie dan Tully. Het weekend is de manier om even te ontsnappen aan het bananendorp. Maar eerlijk is eerlijk. We zijn hier niet alleen voor de fun. We zijn hier ook heen gekomen om zaken te doen. En terwijl ik dit schrijf zijn die zaken nog niet afgerond. We hebben namelijk vanmorgen voor de tweede keer de auto proberen te verkopen. "Maar" hoor ik jullie denken: "die was vorige week toch al verkocht?" Nou nee. Nadat we de auto 'verkocht' hadden hebben we maandag de autobarn is Sydney gebeld om te vragen hoe we het papierwerk moesten gaan regelen. Ze waren allesbehalve hulpvaardig en wat bleek ook nog eens. De auto is destijds niet eens correct op onze naam gezet. We hebben dus al die tijd gereden in een auto die op naam van de autobarn stond... Daar stonden we echt wel even perplex van. In ieder geval kwam het erop neer dat we het overschrijven op onze naam en het regelen van de overdrachtspapieren met West Australie moesten regelen. Het zou een week gaan duren voordat we de papieren binnen zouden hebben en daar wilden de oorspronkelijke kopers niet op wachten. De koop ging niet meer door.
Maar geen probleem. Vanmorgen hebben we de auto alweer aan twee nieuwe (Nederlandse) meisjes laten zien. Wij proberen de auto te verkopen voor 3500 dollar en waren eerst bereid te zakken met de prijs tot 3000. Nu hebben we wat extra kosten gehad met de registratie van de auto en willen we minstens 3200 dollar. Ik ben 10 minuten geleden gebeld door een van de meiden en ze boden 2800. Te weinig dus. Na dit verslag te hebben getikt, gaan Jeroen en ik even in overleg, maar ik vrees dat die meiden geen 3200 dollar willen betalen. Maar, zoals ik net al schreef... geen probleem, nog steeds bellen er mensen voor de auto en we zijn ervan overtuigd dat we hem wel kwijt raken. Het enige nadeel is dat we steeds een halve benzinetank kwijt zijn om naar Cairns te rijden. Maar we zitten nu eenmaal vast in Tully want...
...We hebben weer een nieuwe baan. Jeroen begint maandag omdat hij vorige week het geregel rond de auto voor zijn rekening nam. Marijn en ik hebben vanaf dinsdag weer gewerkt. De kas wordt weer gespekt, maar daar moeten we wel elke dag om half vijf ons bed voor uit. Het is namelijk nogal een eindje rijden. Rond kwart over vijf worden we met een grote bus opgehaald en hebben we een 40 minuten om nog wat bij te slapen. Om half zeven gaat de bel en moeten we naar onze post. Ikzelf ben de week begonnen met het clusteren van de bananen. Ontzettend saai werk en na drie dagen nam ik dan ook fijn mijn discman mee. Dat vonden velen blijkbaar een goed idee want een dag later liepen er meerderen met oordopjes rond. Vanaf donderdag sta ik de trossen die binnen komen, op te hangen. Dat is op zich best een leuk werkje. Het is weer eens wat anders en op de een of andere manier gaat de tijd veel sneller.
We werken dus weer, maar wat zullen we blij zijn als we 15 oktober onze laatste werkdag Down Under hebben. Dan zit het erop. Dan kunnen we eindelijk onze 'aardige bazin' gedag zeggen. Dat mens is niet echt tof zeg maar. Marijn verstond twee keer niet dat ze een mes aan haar vroeg en de derde keer schreeuwde ze het recht in haar gezicht. Niet echt de correcte manier van communiceren volgens mij. Ander voorbeeld wat betreft de zachtaardigheid van Diane, onze bazin. Dennis, een jongen uit Zweden sneed in zijn vinger. En niet zomaar, maar echt tot op het bot. Die messen zijn namelijk echt vlijmscherp. Het bloedde dan ook verschrikkelijk. Diane deed er een soort van verband om heen en stuurde hem daarna weer doodleuk aan het werk. Die jongen had ze nooit door mogen laten werken. Een dag later sprak ik Dennis op het caravanpark en hij was echt bloedlink over Diane. Hij was die dag niet gaan werken en was naar de dokter geweest. Die zei hem dat het vlees al te oud was om nog netjes te kunnen hechten. Ze hadden hem gelijk na dat ongelukje naar de dokter moeten brengen. Maar het lijkt of ze bij ATM Banana's alleen maar aan de bananen en aan de centen denken. Maar ik denk maar zo: nog twee weekjes en dan zijn we weg.
Alhoewel, ik zal Tully echt wel gaan missen. Als je door het stadje, dorp (geen idee eigenlijk wat het nou precies is) loopt, dan kom je veel bekenden tegen. Je voelt je daadwerkelijk soms een local. Tijdens het stappen op donderdag en vrijdag is het dan ook supergezellig omdat je dankzij het caravanpark, de baantjes die je hebt gehad en natuurlijk de vijf weken dat we hier al zijn, iedereen kent. Mijn verstand zei me donderdag zo rond twaalf uur dan ook dat ik naar huis moest want om half vijf ging de wekker weer. Maar het was zo tof. "Nog heel eventjes"... Om half een dan toch maar terug naar de caravan gelopen, maar onderweg werd ik tegengehouden door Dennis en een andere maat van hem. Of ik nog met hen gezellig een wijntje wilde drinken. *Je moet er over vier uur uit Joost* "Een wijntje moet kunnen dacht ik, maar voor ik het wist was het glas weer vol en was het half twee eer ik op bed lag. Jullie zullen begrijpen hoe ik me gevoeld heb toen om half vijf die verdraaide wekker af ging. "Nee...ik heb ECHT geen zin" Maar goed... Ik ben toch maar gegaan. Het geld riep me en we zouden vandaag toch eerder stoppen.
Met een houten kop en het verstand op nul heb ik die trossen zo snel mogelijk opgehangen en om twaalf uur waren we klaar. "Eindelijk" Het was die middag veel te warm om bij te kunnen slapen en dus heb ik maar wat op het caravanpark rondgehangen. Kwam nog wat andere mensen tegen die gisteravond ook in de kroeg waren en die gingen vanavond weer. Of ik ook weer mee wilde gaan... "Zou je niet wat bijslapen, Joost?" dacht ik bij mezelf. "Tuurlijk zie ik jullie vanavond weer". En wederom was het erg gezellig en werd het weer laat. Vanmorgen dus ook een klein beetje verslapen maar we waren nog op tijd om de meiden voor de auto te ontmoeten.
En vanavond... Op tijd naar bed? Nope. Eddy en Anouk zijn bezig met een waarschijnlijk fantastische maaltijd. Wij kopen er zo wat te drinken bij en we gaan vanavond gezellig bij hen op de camping zitten. Morgen is het toch zondag en kunnen we uitslapen zolang we willen . In de middag weer wat afkoeling zoeken in een of ander water in de buurt en zo komen wij het weekend wel weer door. Straks dus eerst nog even de "nieuwe kopers" (al heb ik er weinig vertrouwen in) bellen, en vragen wat ze van 3200 dollar vinden. Jeroen heeft zojuist even bij me gestaan en we zijn het erover eens . We willen gewoon minimaal 3200 muntjes. Hoe dit afloopt lezen jullie helaas pas over een week denk ik aangezien ik overdag door de week geen gelegenheid heb om een verslag te tikken.
Jullie ook een fijn weekend toegewenst! In Nederland zal het, hoe jammer ik het ook vind voor jullie, wel aan het afkoelen zijn. Hier wordt het met de dag warmer. Het wordt dan ook voorjaar. Maar het stijgen van het kwik is echt heel goed te merken. De laatste dagen is het stralend, zonnig en dus vooral warm weer. Heerlijk! En dit was het laatste nieuws lieve mensen. Wij gaan ons opmaken voor een lekkere maaltijd en ik beloof jullie: ik probeer volgende week weer wat te laten horen.
Joost
|
|
