|
|
Reisverslag
| Over plannen maken, sushi en watervallen |
| Gepost door: Joost: Tully |
Op Monday 20 September 2004, 01:45 |
|
Eigenlijk kun je op zo'n reis als deze helemaal niets plannen. Vorige week schreef ik nog dat we maximaal nog maar twee weekjes zouden blijven...nu zijn de plannen weer helemaal anders. Op dezelfde dag als dat ik mijn laatste verslag geschreven heb, hebben we s'avonds een ware vergadering gehad. We hadden het al eerder gehad over onze plannen maar dat ging allemaal een beetje tussen neus en lippen door. Vorige week zijn we met z'n vijven om de tafel gaan zitten en hebben we onze wensen met elkaar overeen laten stemmen. Om de vergadering in goede orde te laten verlopen werd Marijn als voorzitter aangewezen en ik kreeg de taak van notulist wat een ware uitdaging was zonder pen en papier... Maar goed, onderwerp van de vergadering: Het kwam er op neer dat de meiden eigenlijk nog wat langer wilden blijven werken in Tully en Jeroen en ik zagen daar geen probleem in. Extra geld is natuurlijk altijd mooi meegenomen. Maar dat betekent wel dat we pas half oktober verder gaan reizen met nog drie weken te gaan tot Nieuw Zeeland.
Hoe lossen wij dit op? Wel, om te beginnen staat onze auto nu al te koop. Dat wilden we eerst pas in Brisbane doen, maar het leek ons verstandig om hem nu al te verkopen. Afgelopen vrijdag hebben Jeroen en ik flyers gemaakt en die hebben we in Tully, op de auto zelf en in Cairns opgehangen. Er hebben al wat mensen gebeld dus waarschijnlijk raken we hem wel kwijt. Verder gaan we volgend weekend met z'n vijven naar Cairns om onze duikcursus en de tours langs de oostkust vast te leggen. En als we daarmee klaar zijn over een week of zes, dan onderbreken wij onze rondreis in Brisbane en vliegen we naar het land van de kiwi!
Maar eer het zover is, staan er nog vier weken Tully voor de deur. En aangezien we niet weten hoelang we de auto nog hebben, proberen we er nu nog zoveel mogelijk van te profiteren. Afgelopen weekend stond dan ook Cape Tribulation op de agenda. Op vrijdag zijn we eerst wat gaan rondtoeren over de Atherton Tablelands. Zoals jullie weten zijn we daar al eerder geweest om een weekje aardappels te oogsten, maar er was nog veel moois wat we daar nog niet hadden gezien. In plaats van direct naar Cairns door te rijden, hebben we dus de omweg over dit mooie hoogland gemaakt. Eerste stop was de Milaa Milaa waterval. Het water was dan wel goed koud, het hield mij niet tegen om daar toch even wat afkoeling in te zoeken.
De tweede stop hielden we bij Lake Eachem. Een 60 meter diep meer ontstaan uit vulkanische activiteit. We moesten een klein wandelingetje maken eer we bij het meer zelf waren. Het pad liep door een dichtbegroeid bos en door de geluiden van de vogels werd je weer even herinnerd hoe ver je van huis bent. Fantastisch! Het meer zelf bracht ook weer de nodige verkoeling en na nog wat in de zon gebakken te hebben, reden we via een bochtige route van het hoogland naar het land wat een kilometer onder ons lag. Vanavond zouden we in Cairns overnachten en morgen vroeg doorrijden naar Post Douglas.
In Cairns besloten we om eens een keer totaal wat anders te eten en dus hebben we voor ons drieën sushi gehaald. Het was inderdaad totaal wat anders zeg maar. Het was best lekker hoor, maar ik heb in ieder geval genoeg sushi op voor de rest van het jaar. We hadden op het einde ook nog erg veel over en dus hebben we de schaal ergens aan de kant van de weg gezet in de hoop dat we er een hongerige Aboriginal nog een plezier mee doen. Al weet ik niet of die van rauwe vis met rijst in zeewier houden. Als afsluiter van de vrijdag zijn we weer eens naar de film geweest, want dat was ook lang geleden. Garfield werd onze entertainer van de avond. De film was goed genoeg voor af en toe een lach op je gezicht te krijgen, maar we hadden er toch stiekem iets meer van verwacht. Jammere bij dit soort films vind ik altijd dat je in eerdere bioscoopbezoeken in voorfilmpjes vaak al alle highlights van zo'n film te zien krijgt.
Na de film controleerde ik nog even het muurtje naast de bioscoop om te kijken of de sushi er nog lag. We hebben een goede daad gedaan want de schaal met vis was verdwenen. Ten minste, wij gaan er van uit dat een of andere zwerver er rijkelijk van heeft genoten. Misschien wel samen met z'n mate's want er was genoeg voor iedereen! Dit houden we onszelf maar voor en is een leukere gedachte dan wanneer een agent het hele zooitje in de prullenbak heeft gegooid. Op naar de camping. Slapen!
Helaas is Marijntje ziek geworden die nacht en het leek ons het beste om ons reisje niet voort te zetten. Als je ziek bent, kun je er toch niet van genieten. Na nog even flink wat flyers opgehangen te hebben, de dokter voor Marijn, de kapper voor Joost en de Mac voor Jeroen bezocht te hebben zetten wij weer koers richting Tully. Aan de rook van de suikerfabriek kun je tig kilometer van tevoren al zien dat je bijna thuis bent. Thuis in Tully...
En toen hadden we plots een weekend in Tully. Zaterdagmiddag niet veel meer gedaan dan wat lezen en een beetje niets doen, wat ook wel lekker was. Gisteren hebben we echter wel actie ondernomen en zijn we naar de Murray Falls gereden. Je hebt hier in de buurt zoveel watervallen en watertjes dat het moeilijk is om een keuze te maken waar je heen wilt gaan. Op advies van wat Canadezen op de camping werden het dus de Murray Falls. En die waren inderdaad de moeite waard. Iets verder dan waar het water aan de voet van de waterval neerstortte had je de mogelijkheid om te zwemmen. En het blijft zo mooi om in deze natuur de tijd door te brengen. Dit soort locaties ga ik echt wel heel erg missen volgend jaar. Stel jezelf eens voor, liggend in de zon op een rots in het regenwoud. Om de rots heen stroomt het koele heldere water en overal om je heen zie je niets anders dan pure natuur. De blauwe lucht, de groene bladeren van bomen waarvan ik de namen niet ken en ook hier weer die geluidjes. Heerlijke middag!
En nu is het maandagochtend. Jullie weten uit het vorige verslag dat er voor ons geen werk is op maandag, maar deze week zit het anders. Ik ben gewoon werkeloos... Het werk bij Clifford en Clifford zit erop. Ik heb aan Ross alweer een nieuw baantje gevraagd en ik hoop vandaag of morgen wat te horen. Vier weken Tully is lang, maar vier weken niets doen in Tully is heeeel lang. Jullie zullen snappen dat we allemaal heel erg uitkijken naar half oktober. Het startsein voor een hele mooie tijd! Tot die tijd gaan we er hier in Tully het beste van maken. En met af en toe een weekendje weg, een karaoke-avondje en met de hele camping de Simpsons kijken komen we die weken met gemak door!
Wij gaan morgen de lente in! (De koude winter is voorbij...ahum) Het besef van jaargetijden ben ik hier trouwens ook helemaal kwijt. Het weer is dan ook het hele jaar zo'n beetje hetzelfde. In ieder geval wens ik jullie een zachte herfst toe! En terwijl bij jullie de bladeren van de bomen vallen ga ik nu denk ik m'n boodschappen maar eens doen. Ik weet nog niet wat ik ga eten vanavond. Misschien dat ik maar wat spullen in huis haal om zelf sushi te maken. Of worden het toch weer de oude vertrouwde noodles?...
Het beste uit Tully!!
Joost
|
|
