|
|
Reisverslag
| Bruisend Tully |
| Gepost door: Joost: Tully |
Op Monday 06 September 2004, 02:19 |
|
En uiteindelijk hebben we het dan toch gedaan... Vorige week kwam de eigenaar van het caravanpark naar ons toe met het goede nieuws dat hij een baantje voor ons had. We zouden een baan krijgen bij de tot voor kort grootste bananenplantage van het zuidelijk halfrond. Het is natuurlijk erg speciaal om bij zo'n groot bedrijf gewerkt te hebben. Het goede nieuws hield ook in dat het werk in een grote schuur was. Het werk hield van alles in. De zakken van de grote trossen halen, de bananen van die grote trossen afhakken, Het restafval weggooien, slechte bananen eruit vissen en tot slot de "kleinere" trosjes in clusters van zo'n zes a zeven bananen snijden. Na elke twee uur had je een pauze en na de break kreeg je weer een andere taak. En die afwisseling was perfect! Het zorgde dat het werk niet ging vervelen. Belangrijkste was dat we in ieder geval niet zouden hoeven gaan bananen plukken. Humpen heet dat hier.
We waren zoals je je voor kunt stellen erg tevreden na onze eerste werkdag. Dit was goed werk, bij een interessant bedrijf. Een dag later ging om zeven uur de bel die het startsein was voor een nieuwe werkdag. Ik had in het werkboek al opgezocht wat mijn taak tussen zeven en negen uur zou zijn. Ik moest de bananen gaan clusteren. Maar Jeroen en ikzelf plus een Duiste jongen, Christian, van hetzelfde caravanpark als waar wij zitten werden bij onze kraag gevat om mee naar buiten te gaan. U kunt het waarschijnlijk al raden... Ze hadden extra mensen nodig om te gaan humpen. Ik hoef hier nu geen verslag van te geven want dat heb ik in eerdere reisverslagen al gedaan. Ik kan het nu alleen maar bevestigen dat de legendes en geruchten van het banaan plukken waar zijn. "See you back tommorow" zei men aan het einde van de dag. Dacht het niet.
Het mocht dan wel rotwerk zijn, maar ik vind het toch wel leuk dat ik het in ieder geval een dagje gedaan heb. Al was het dan een rotervaring, het was hoe dan ook een speciale ervaring. Maar speciale ervaring of niet; we zijn niet meer terug gegaan en dat zorgde voor een lang weekendje Tully. Het is geen grote plaats en er is niet heel veel te doen, maar ik zeg altijd maar: "Je moet het soms zelf leuk maken". Zo ben ik op vrijdagavond naar de locale bar gegaan waar die avond net als de dag ervoor een karaoke-avond was. Het publiek in die tent was een mix van locale bevolking en backpackers. En dat gaat prima samen. Het was een mooi feestje die avond in bruisend Tully. Samen met Franca heb ik m'n karaokedebuut gemaakt d.m.v. de John Denver "Country roads" Op de een of andere manier werd onze performance erg gewaardeerd door het publiek en dat deed ons natuurlijk erg goed. Pilsje dus om het te vieren! Aan het eind van de avond nog met een aborigine vrouw gedanst en toen vond ik het wel weer welletjes voor vandaag.
Een dag later was het de grote dag in Tully. Vandaag was het Gumboot (regenlaars) festival. Tully is de plaats in Australie met de meeste regenval en aan het begin van het stadje staat een acht meter hoge regenlaars. Die staat symbool voor de bijna acht meter hoge regenval van een paar jaar geleden. Ze zijn er hier blijkbaar echt trots op dat ze zoveel regen hebben hier. Ik bedoel, ze hebben we zelfs een festival voor... De locals moeten hier ook erg lachen als ik ze vertel dat ik uit Nederland kom en vertel dat het daar zoveel regent. "En dan kom je naar bloody Tully" lachen ze dan. En weer dat bloody trouwens...
Het grote feest begon om half vier met een parade door de hoofdstraat. Het stelde weinig voor, maar er werd wel van alles uitgedeeld. Voor ik het wist zat ik aan een grote zak chips, had ik een luchtje gekregen en schoof men mij een wegwerpcameraatje in m'n handen. Na de laatste wagen volgden we de stoet naar het sportveld. Daar was het voor de rest van de dag te doen. Het stelde eigenlijk niets voor, maar toch heb ik me uitstekend vermaakt. Jeroen en Marijn waren vandaag een pakketje op gaan halen in Townsville maar ik was zeker niet alleen. Samen met Christian en een Japanner (vraag me niet meer naar z'n naam...) waren we getuige van de miss Tully verkiezing, hebben we een rondje over het hele spektakel gelopen en hebben we wat foto's gemaakt van speciale figuren die rondliepen. Bananen, bejaarde vikingen, niets is te gek hier in Tully!
Maar Tully zou Tully niet zijn als het aan het einde van de middag niet zou gaan regenen. Het zorgde ervoor dat het publiek bij het concert s' avond tot een minimum werd beperkt. Jammer, maar wel typisch Tully. Rond tien uur besloten we om de dag af te gaan sluiten in het stadje zelf, maar er was geen hond meer op straat of in de cafés te bekennen. Dus plots hield het festival voor ons ook op. En zo ook dit reisverslag. Ik kan nog wel een tijdje doortikken hoor, maar de rest bewaar ik wel weer voor de volgende keer.
Ross, de eigenaar van het caravanpark is nog altijd druk aan het bellen om werk voor ons te vinden, maar als hij vandaag niets vindt, dan vrees ik dat we Tully achter ons moeten laten. Ik zeg vrees, want ik zou hier best kunnen blijven. We kennen veel mensen van de camping en ondanks de regen is het hier lang zo slecht nog niet. Ik heb me hier de afgelopen week prima vermaakt. Maar goed. Werk gaat op dit moment even voor.
|
|
