|
|
Reisverslag
| Bloody! |
| Gepost door: Joost: Cairns |
Op Friday 13 August 2004, 04:17 |
|
De afgelopen week hebben we er bloody drie en een halve dag opzitten in bloody Atherton. Het werk wat we moesten doen kenden we al, want dat hadden we ook al gedaan in bloody Pinnaroo. Bloody aardappels oogsten op een oogstmachine. Even tellen nu... Vier keer bloody in de afgelopen vier zinnen. Dan zit ik ongeveer op het gemiddelde met de mensen van het werk. Echt niet te geloven! Alles is bloody bij die gasten. Bloody goed weer, bloody good patatoes, bloody dit, bloody dat. Je wordt er helemaal bloody bloody van. Voor mijn gevoel heb ik dit woordje nu dan ook voor de rest van het verslag genoeg gebruikt en laat ik het voor de rest maar bloody achterwege.
Afgelopen zondagochtend werden we gebeld door de Atherton travellers lodge. Die had ik een paar dagen eerder al gebeld in Mount Isa en ze vroegen mij of we gelijk konden komen want er was werk voor de volgende dag. No worries! Snel nog wat boodschappen ingeslagen in Cairns en toen s' middags door richting Atherton. Het was slechts 80 kilometer rijden en na ongeveer een uur parkeerden we de auto voor de lodge. De eigenaar bleek een Nederlander te zijn. Mike uit Arnhem. Hij is hier in 2000 naar de Olympische Spelen gegaan en besloot toen maar om hier te blijven.
Helaas had onze oud-landgenoot minder fijn nieuws. Hij zag dat we met z'n drieën waren en er was maar werk voor twee personen. Hij belde een andere boer op en die kon gelukkig nog wel een extra kracht gebruiken. We zouden dus niet samen werken. Marijntje werd van onze zijde gescheiden, maar we konden in ieder geval alle drie aan de slag. De volgende morgen ging Marijn net buiten Atherton werken en Jeroen en ik werden een dorpje verder, genaamd Kairi, verwacht.
Ik zou jullie heel graag veel over het werk willen vertellen, maar geloof me. Er valt echt niets bijzonders over te zeggen. De hele dag sta je achter op de oogstmachine van de ene kant naar de andere kant van het veld te rijden. Een keer op en neer rijden duurt zo'n 25 minuten en je bent alleen maar geconcentreerd op die bloody* patatoes (* sorry, kon het niet laten). Als je aan het einde van een rij komt, kun je de rug even strekken en genieten van het landschap om je heen. Even een paar seconden van de rust genieten voordat de machine weer verder gaat. Het klinkt misschien saai in jullie oren, en ik geef toe dat het inderdaad niet echt afwisselend werk is, maar we zouden dit met gemak zes weken volgehouden hebben. Het werk was goed te doen. Ik spreek in de verleden tijd omdat de boer ons dinsdag doodleuk liet weten dat we donderdag al klaar zouden zijn. "En dan?" vroeg ik. Het volgende veld zou pas weer tien dagen later geoogst worden. Marijn had op haar beurt dinsdag en woensdag al gelijk twee vrije dagen en heeft ook geen garantie op werk voor de komende tijd. Hier blijven heeft dus weinig zin. Met dit aantal aan vrije dagen halen we net onze accommodatie eruit. Wij willen sparen, dus ons Atherton avontuur zal spoedig ten einde zijn.
En nu dan?...Wel, omdat we vrij waren zijn Jeroen en ik een dagje naar Cairns gegaan. Op dit moment zit ik dit verslag te tikken terwijl Jeroen in de Mall bij een kapper zit. Marijn zit vandaag gewoon in Atherton. Er was vandaag wel werk voor haar. Jeroen en ik gaan straks naar het vliegveld en komen we naar huis. Hahaa, en jullie geloven het... We gaan echter wel naar het vliegveld straks. We gaan proberen onze vlucht naar Bangkok om te zetten naar een vlucht op Kuala Lumpur. Het lijkt ons heel mooi om over vijf maandjes vanuit daar de trein naar Thailand te pakken. Of dat allemaal doorgaat lezen jullie wel weer een andere keer.
Maar hoe zit het nou met werken denken jullie nu nog steeds. Luister. We hebben van een meisje uit het hostel een kaartje gehad van Innisfail budget backpackers. Vooral dat word budget klinkt ons als muziek in de oren. Dit hostel is, net als het hostel waarin we nu zitten, een werkhostel. De naam zegt het al. De mensen daar zoeken werk voor je. Voordeel van Innisfail is dat, wanneer men geen werk voor je kan vinden, je de huur van de kamer terugkrijgt. Je verliest in elk geval geen geld. Klinkt goed he? Straks ga ik ze bellen en dan maar hopen dat er geen vervelend addertje of brownsnakeje onder het gras zit. Net als de Maleisië plannen lezen jullie in het volgende verslag ook hoe dit afloopt.
Maar zoals jullie lazen, we hebben voor vanmiddag nog genoeg te doen en dus brouw ik er maar eens een slot aan. Blijf ons volgen de komende dagen en voor nu nog een keertje:
Tot 'Bloody' next time!
Joost
|
|
