|
|
Reisverslag
| 2858 kilometer! |
| Gepost door: Joost: Cairns |
Op Sunday 08 August 2004, 02:02 |
|
Sydney-Melbourne: 892 kilometer. Melbourne-Adelaide: 729 kilometer. Darwin-Cairns: 2858 kilometer! Het zijn afstanden hier in Australie en dat hebben we geweten de afgelopen week. Na een lange periode in Darwin was het 3 augustus tijd om koers naar het oosten te zetten. Einddoel: Cairns! Hier volgt het verslag van dag tot dag.
3 Augustus. Dag 1. De wekker ging vroeg vandaag in 7/15 Housten street. Jeroen moest vanmorgen voor de laatste keer naar Nigel om de laatste handelingen aan de auto te verrichten, ik ging de boodschappen halen voor de trip en daarna hebben we met z'n allen onze spullen in het appartement opgeruimd. Om half twaalf was het dan eindelijk zover. De auto en de van waren ingeladen en we waren startklaar. Na afscheid te hebben genomen van Eddy en Kevin, was het voor Franca, Lieke, Eefje, Marijn, Jeroen en mijzelf tijd om te gaan. Dag Darwin! Tot...ziens?
Het traject dat we vandaag reden was ons "welbekend" omdat we hier op de heenweg naar Darwin ook overheen gekomen zijn. De lucht was felblauw en de zon stond hoog en ineens drong het tot me door dat ik al twee maanden geen regen meer gezien heb. Dat heb ik volgens mij nog nooit eerder meegemaakt. Zo lang geen regen. Maar je zult zien dat nu ik dit gezegd heb, het binnen nu en een paar dagen met bakken naar beneden komt vallen.
Na een korte drinkpauze in Pine Creek hadden we in Katherine onze eerste tankstop. Jeroen belde Nigel om hem te zeggen dat de auto prima liep. Hij heeft eigenlijk nog niet eerder zo goed gereden. Maar net als met de regen moet ik ook met deze woorden voorzichtig zijn. Het plan was om 300 kilometer verder te rijden en in de buurt van Dunmarra een plek te zoeken om de nacht door te brengen. Uiteindelijk zijn we nog zo'n 70 kilometer langer doorgereden en hielden we het voor vandaag voor gezien in Newcastle Waters. Heel toevallig, maar hier stonden we een flinke twee maanden geleden ook. Noodles opgewarmd, slaapzakken uit de kofferbak gehaald en rond tien uur kroop de maan vuurrood over de horizon heen. Tijd om te gaan slapen.
4 Augustus. Dag 2. We hadden de wekker op half zeven gezet want we wilden vandaag een grote afstand overbruggen. Opstaan ging verrassend vlot en om half acht lieten we Newcastle Waters voor wat het was. 25 Kilometer verderop in Elliott getankt en toen door naar de eerste afslag van deze roadtrip. De eerste afslag en gelijk de laatste voor een hele lange tijd. In ieder geval was de afslag bij Three Ways richting Queensland de enige keer dat ik wat verder aan het stuur moest draaien vandaag. De rest van today's trip was verder alleen maar rechtdoor.
Eén afslag dus op een hele dag en Lieke reed er straal voorbij... Dat was wel komisch. Maar na wat getoeter en een 180 graden draai van de van zaten we uiteindelijk met twee auto's op de Barkley Highway. Voor ons lag een enorm lang stuk weg tot aan de kust. En hoe verder we naar het oosten reden, hoe meer het landschap veranderde. Het enige wat hetzelfde bleef, was de hoeveelheid dode dieren langs de kant van de weg. Maar het landschap! Op een bepaald moment reed ik tussen slechts drie kleuren. Het blauw van de lucht, het geel van het gras en het grijs van de weg. De rest van de wereld was verdwenen. Fantastische autorijervaring!
Aan het einde van de middag reden we Queensland binnen en bedankten we het
Northern Territory voor de leuke tijd. De klokjes gingen allemaal weer een half uur vooruit en het werd weer tijd om op de kaart een plek voor de nacht te zoeken. Omdat we niet zo lang door wilden rijden als gisteren, besloten we om de auto in Mount Isa stil te zetten. Het was ook al donker geworden ondertussen. Eten dus, autostoelen naar achteren draaien en slapen. Morgen weer een lange dag!
5 Augustus. Dag 3. Het opstaan was een stuk moeilijker dan gisteren. Dit omdat het vanmorgen zo ontzettend koud was. Het liefst zouden we allemaal hebben blijven liggen, maar er lagen nog altijd heel wat kilometers voor ons. Terwijl in Mount Isa de tanks vol werden gegooid, heb ik naar Atherton gebeld. Een plaats 80 kilometer ten zuidwesten van Cairns. Hier kunnen we volgende week gaan werken. En je raadt nooit wat we gaan doen... Jawel, aardappelen sorteren. Dat moet na onze ervaring in Pinnaroo helemaal goed komen. Misschien hebben ze ook nog ander werk, maar dat lezen jullie in een volgende editie van jaarweg wel weer.
Sleutels in het contact en gaan!Gisteren zo'n 900 kilometer gereden en dat wilden we vandaag weer halen. Het landschap was in het begin van de dag vergelijkbaar met wat we gisteren gezien hebben, maar aan het eind van de dag werd het meer heuvelachtig en werd de omgeving bosrijker. Tegen de avond reden we tussen lage bergjes en de ondergaande zon zorgde weer voor een prachtige lucht zoals elke avond in de Outback. De slaapplaats voor vannacht was minder schilderachtig dan de zonsondergang. Bij de Shell in Charters Towers lag een enorme parkeerplaats waar vooral veel roadtrains stonden. Daar hebben wij onze voertuigen ook tussen gezet. Op het midden van deze parking stond een roadtrain met koeien. En stinken dat die beesten deden! Gelukkig reed hij weg voordat we gingen slapen.
Ook op dag drie weer een kleine 900 kilometer gereden en slapen ging beter dan gisteren. Hier was het niet zo koud. Morgen de laatste dag van deze megarit. Het zal wel weer heel anders zijn aan de oostkust.
6 Augustus. Dag 4. In tegenstelling tot de vorige dagen hebben we vandaag onze tanden aan een wastafel kunnen poetsen. Naast de Shell stond een washuisje. Dus... Natuurlijk hier de tank weer vol gegooid en toen door naar Townsville. In 150 kilomter was het landschap helemaal veranderd. Binnen een uur zaten we van bruin in groen. In Townsville zelf hebben we afscheid genomen van de zusjes Gilissen. Eefje is hier nog maar voor twee weken en Lieke en Franca gaan met hun grote zus langzaam omhoog naar Cairns. Wij zien de tweelingzusjes weer in Atherton.
Na het afscheid begonnen Marijn, Jeroen en ik aan het laatste stuk van deze roadtrip. De 300 kilometer naar Cairns. Het was ook weer een stuk "drukker" op de weg dan in de Outback. En hoe dichter we bij Cairns kwamen, des te drukker werd het. In de middag hebben we ergens aan zee onze boterhammetjes opgegeten en toen was het in een keer door naar de backpackerhoofdstad van Australie.
Uptop Downunder werd ons hostel voor het weekend en zij gaven gratis eetbonnen weg voor een maaltijd in de Woolshed. Een vrij bekende tent hier onder de backpackers en ik moet zeggen dat het eten er erg lekker was. Het nachtleven checken we wel weer een andere keer. Eerst een paar weken werken en dan is het weer tijd voor feest. Na het eten hebben we met z'n drieen nog een toast uitgebracht op ons halfjarig verblijf aan de andere kant van deze bol. De tijd gaat hier echt te snel. Maar we hebben nog altijd een heel half jaar te gaan! De roadtrip zit erop, het eerste half jaar zit erop, maar er staat ons nog genoeg te wachten!
Tot op jaarweg.com
Joost
|
|
