|
|
Reisverslag
| Van Alice naar Darwin |
| Gepost door: Joost: Darwin |
Op Wednesday 02 June 2004, 06:21 |
|
Een paar dagen geleden nog in het hartje van de Outback en nu alweer een dag of drie in het vochtige noorden. En dat is even wennen na de kou die we in Alice hadden. Het is hier in Darwin regenachtig en daarbij nog eens erg warm. Dat maakt het klimaat niet aangenaam. De mensen snappen er hier trouwens niets van dat het regent. Het had zes weken geleden al moeten stoppen met regenen. Langzaamaan ga ik denken dat het aan Jeroen en mij ligt. Een tijd terug draaiden we het liedje in de auto: "Everywhere you go-o-oh, always take the weather with you". En dat zijn we nu dus letterlijk aan het doen. Overal waar we aankomen begint het te regenen. Ach, over een paar dagen trekt de regen weg en hebben we gewoon een lekker zonnetje de komende tijd.
En die zon is niet alleen nodig omdat we er slechts in willen gaan liggen. Nee nee, we hebben hem ook nodig als we willen gaan werken. Ik heb namelijk zojuist gebeld voor werk tussen de meloenen. En het plukken kan pas beginnen als de regen stopt. Morgen gaan we toch de gok nemen dat dat snel gebeurt en gaan we ons inschrijven als meloenplukker. Na de druiven en de aardappelen is het nu hopelijk tijd om de meloenen aan de tand te voelen. Joh, we komen nog als echte boeren terug naar Nederland als dat zo doorgaat? Ik bedoel, what's next? Ananas? Appels? Kokosnoten???
Het is onze bedoeling om voor minimaal een week of vijf te gaan werken en die mevrouw aan de telefoon stelde mij net gerust dat het werk in die tijd echt wel een keer begint. Dat is mooi! Onze toekomstplannen liggen dus al weer een beetje vast. Maar jullie willen natuurlijk ook graag weten wat er tussen Darwin en Alice nog allemaal is gebeurd.
Laat ik beginnen bij vorige week donderdagmiddag. Omdat we ze in het echt (gelukkig) nog niet waren tegengekomen besloten we om de reptielen van de outback hier in Alice op te gaan zoeken in het "Reptile center" Een niet al te groot complex, maar wel met interessante dieren. Verschillende soorten hagedisjes, slangen, kikkers en een vier meter lange croco. Het bekijken van de dieren was leuk, maar vooral toen een van de gidsen uitleg ging geven en enkele dieren uit hun kooien haalde, begon het voor mij pas echt interessant te worden. Na haar uitleg mochten we de diertjes vasthouden en het kopstuk van de middag was toch wel de slang die over onze schouders heen kroop. De mensen die het wilden, mochten in een kring gaan staan en de slang zou haar weg vinden via de schouders van de mensen. Bij sommige mensen, onder andere bij Betty, de moeder van Lieke en Franca, bleef de slang een tijdje hangen. Leuk is dat. Sta je daar! Toen de slang zijn tocht had volbracht mochten we er ook individueel mee op de foto. Dan voel je pas echt hoe zwaar zo'n beest is. Zo'n beest weegt tien kilo en dat zie je er niet aan af. Verder was hij helemaal niet glibberig. Iets wat ik wel had verwacht. Het was hoe dan ook een heel boeiend middagje in het Reptile Center.
s'Avonds zijn we met heel ons groepje gaan stappen. En als tip hadden we de "Bojangles" gekregen. De tent om uit te gaan in Alice Springs. En ik moet de mensen die me die tip gegeven hebben bedanken want inderdaad, wat een toffe plek. De muziek die men daar draait wordt via een live radioprogramma uitgezonden door grote delen van Australie en het hele gebeuren in dit cafe is op het internet te volgen. Leuk was dat Denise, een nichtje van Jeroen, hem gezien had aan de bar. Dan is Australie ineens niet zo ver weg meer. De dj liep vaak met een microfoon rond om mensen te interviewen en om de sfeer van de avond op de radio vast te leggen. Tot sluitingstijd zijn we hier zoet geweest.
Een dag later kwam Wilma terug van haar tour door de outback en ze kon gelijk aanschuiven. Want omdat Norbert en Betty zaterdag terug naar Nederland vlogen, hebben zij ons nog getrakteerd op een lekkere bbq. Bij deze wil ik ze nog heel erg bedanken voor de gezellige tijd die we met ze hebben gehad. Het was top! Later die avond ben ik nog voor een laatste keer gaan stappen in Alice. Met Wilma samen ben ik eerst naar de Melanka gegaan. Dat was de tent naast ons hostel, en ook hier was het weer erg goed toeven. Er waren ook nog redelijk wat mensen die met Wilma samen de tour hebben gemaakt. Na de Melanka toch weer naar de Bojangles. En die avond van gisteren bleek geen toeval te zijn, het is hier gewoon altijd gezellig. Dus mensen: als je naar Alice gaat heb je via dit reisverslag twee tips te pakken van plekjes waar je heen kan (eigenlijk moet). En als je honger hebt na het stappen en de Mac is al dicht... Geen probleem, dan ga je gewoon naar de bakkerij tegenover de Mac. 24 uur per dag open en heerlijk broodjes.
Zaterdag was een dag die in het teken stond van afscheid nemen. De ouders van Lieke en Franca vlogen terug naar Nederland en Wilma en Marijn vlogen naar Sydney waar Marijn afgelopen maandag doorvloog naar Nieuw Zeeland. Zaterdag begreep ik pas hoe de mensen, die Jeroen en mij op Schiphol uitzwaaiden, zich gevoeld moeten hebben. Afscheid nemen is echt niet makkelijk. Zeker niet als je al zo'n tijd samen aan het reizen bent. Een feit maakt het allemaal een stuk makkelijker. We zien al die mensen die vandaag wegvlogen weer een keer terug. Sommigen eerder dan anderen, but we meet again!
In Alice de olie van de auto weer laten verversen en daarna snel door naar het noorden. Was wel even wennen met een lege achterbank. Tegen een uur of vijf kwamen we aan bij de Devils marbles. Een rotsformatie waarvan de Aboriginals zeggen dat het een vervloekte plek is. Zal wel, ik vond het er in ieder geval heel mooi. Zeker door het tijdstip waarop wij er waren. Het werd langzaam donker en om je heen lag het landschap er rustgevend bij. Toen het helemaal donker was zijn we doorgereden en hebben de auto weer ergens aan de kant van de weg gezet. Benieuwd hoe het er hier uitziet als morgen de zon weer schijnt. Dat is altijd een mooie verrassing.
Onze verdere tocht naar boven werd nog een keer onderbroken in Katherine. De laastste grote plaats voor Darwin. Ik heb me daar, en dat is niet de eerste keer deze reis, weer kapot geergerd aan de Aboriginals. Die mensen lopen zomaar een beetje door de straten te slenteren, velen stinken naar de drank en ze schreeuwen over de straten alsof zij de enigen in de wereld zijn. Ze zijn alles behalve vriendelijk en ik heb er dus niet graag mee te doen. Gisteren zaten we bijvoorbeeld op staat te eten. Komt er zo'n aboriginal naar me toe om eten te vragen. Ik gaf hem drie frietjes want ik had er toch teveel. Daarna ging die kerel iedereen lastig vallen en bleef ook naar mij terugkomen. In het begin vriendelijk, maar later op dwingende wijze heb ik hem verzocht op te r... Toen hij eindelijk bij mij weg was ging hij bij een andere jongen over zijn eten hoesten. Echt, voor mij was de maat vol. Als klap op de vuurpijl kwamen er nog meer schooiers aanlopen en na een tijdje liep het hele terras leeg. Wat een mensen...
Genoeg over de Abo's. Ik zal jullie nog wat plannen voor onze verdere reis meedelen. Zoals ik al reeds eerder vermeld heb, gaan Jeroen en ik een week of 5 tot 6 werken. In die laatste week komen Lieke en Franca aan in Darwin na hun lange tocht langs de westkust. Misschien hebben ze Marijn vanuit Perth meegenomen en anders komt die met het vliegtuig naar hier toe. Verder komt de zus van Lieke en Franca ook vanuit Nederland naar Darwin. Zij komt een tijdje op vakantie. Met z'n zessen gaan we dan de nationale parken rond Darwin verkennen en aan onze zoveelste roadtrip beginnen. De trip naar de oostkust... De trip naar Cairns. Hoe het daar over een twee maandjes verder gaat zien we daar wel weer. Eerst maar eens kijken of er hier een meloentje te plukken valt.
Jullie een mooie junimaand toegewenst en ik hoop dat wanneer ik weer schrijf ik dat kan doen vanuit "Mellonville"
Joost |
|
