|
|
Reisverslag
| Dichter bij huis |
| Gepost door: Joost: Adelaide |
Op Tuesday 27 April 2004, 04:59 |
|
Zo! Het heeft een paar daagjes geduurd, maar hier zijn we dan eindelijk weer. Vanwege de vrije dagen hier heb ik niet eerder kunnen mailen. Het was namelijk dodenherdenking de afgelopen dagen. Maar ik zal proberen onze reis van Melbourne naar Adelaide eens samen te vatten.
Na ons vertrek uit Melbourne zaten we al vrij snel op de great ocean road. Een schitterende kustweg met heel wat bezienswaardigheden. Tegen de avond naderden we Apollo bay en de lucht begon erg donker te worden. In plaats van kamperen besloten we om toch nog maar een keer voor een hostel te gaan. Dat was een goede keuze want toen we de dag later wakker werden was het buiten echt hondenweer. De "12 Apostles" die voor vandaag op het programma stonden hebben we maar een dagje opgeschoven en de rest van de dag hebben we, na eerst bijgeboekt te hebben, doorgebracht in het hostel zelf. Beetje muziek luisteren, een puzzel leggen met z'n allen en er was een pooltafel. Heb daar flink wat op geoefend want ik wil toch volgend jaar wel graag kunnen winnen van mijn oud Hema collega's.
Het weer bleef heel de dag slecht. Veel regen en daarbij harde windstoten. Echt een heerlijk dagje om binnen te blijven. S'avonds ontstond er pas echt sfeer toen de stroom in het halve stadje uitviel. De hosteleigenares stak wat kaarsen aan en toen was het wachten tot de stroom terug zou keren. Ik vroeg de eigenares naar het weer van morgen. Het antwoord was niet helemaal wat ik wilde horen, maar de wind zou gaan liggen en de regen zou minderen.
En zo vertrokken wij een dag later richting de grootste attracties van de great ocean road. Het was fris buiten, maar de zon scheen in ieder geval af en toe. Dat maakte het allemaal een stuk aantrekkelijker. De weg voerde ons niet meer pal naast de zee, maar bracht ons meer landinwaarts. Na een uurtje of anderhalf tussen de heuvels rondgereden te hebben, kwamen we aan bij de twelve apostles. Grote stukken rots die machtig in de branding staan en waar de zee haar golven op stuk slaat. De kilometers die volgden bestonden uit stukje rijden, uitstappen, stukje rijden, uitstappen enzovoorts. Zoveel viel er hier aan de kust te zien. De foto's zullen alles binnenkort wel uitleggen.
Het weer was ondertussen al weer een heel stuk verslechterd en dus werd het s'avonds in Portland wederom een hostel. Het kamperen werd ons niet gegund de laatste dagen. Het hostel waar we deze dag verbleven was een tikkeltje vreemd. Alles was afgesloten en we moesten eerst de eigenaar bellen om in te checken. Hij zou er in tien minuten zijn. Het hostel was eigenlijk gewoon een huis waar af en toe backpackers in verblijven en waar de eigenaar zijn eigen verblijf in heeft. Samen met zijn hond. De volgende morgen werden we letterlijk het hostel uitgekeken. "Hurry up people!" Niet relaxed dus. Hij moest naar zijn kinderen toe, dus misschien dat hij daarom wat gespannen was. Maar echt gastvrij was hij niet.
Voor ons ontbijt hebben we een hele mooie locatie opgezocht aan een zwanenmeer. Ook de "achtbaanweg" erheen was erg spectaculair. De rest van de dag hebben we veel gereden, maar onderweg viel er weinig te beleven. Vanwege dodenherdenking was namelijk bijna alles gesloten. Maar goed, wel een belangrijk feit van vandaag was dat we South Australia binnen zijn gereden. Dat brengt ons weer een stukje dichter bij jullie. Niet alleen qua afstand, maar ook qua tijd. Het tijdsverschil met Nederland is nu nog maar zeven en een half uur. Ja, hier in Australie doen ze ook aan halve uren.
De lucht was betrokken, maar licht genoeg om vandaag dan eindelijk te kunnen kamperen. En op de camping hebben we het ontzettend gezellig gehad. Jeroen en Marijn zaten buiten bij het kampvuur te praten met een Australisch stel en ik was binnen met Wilma aan het tafeltennissen. Na een tijdje kwam de man die buiten zat met een fles wijn naar binnen en bood ons ook een glas aan. Voor we het wisten zaten we met zes man rond het vuur wijn te drinken. Heel gezellig. Glaasje leeg...geen probleem, dan vulde hij het gewoon weer bij. Want ja, zei hij, je moet nu eenmaal warm blijven met deze temperatuur. Daar waren wij het helemaal mee eens en de wijn smaakte goed. Tot slot nog koffie met wat koekjes van ze gekregen en toen gingen ze naar bed. Ikzelf ben binnen de Grand prix gaan volgen, al was dat wel lastig in zwart/wit met veel sneeuw en storing tussendoor. Maar ik heb in ieder geval de uitslag meegekregen.
En nu zitten we weer in de grote stad. Alhoewel... stad... men noemt Adelaide ook wel een heel groot dorp en daar heeft het naar mijn mening inderdaad meer van weg. Op dit moment zit ik in het Travellers contact point waar ik nu dit stukje aan het schrijven ben en straks ga kijken voor werk. Want dat is nog altijd ons doel hier. Voor nu ga ik er mee stoppen want mijn tijd op het internet zit er bijna op. Ik hoop dat jullie een klein beetje een impressie hebben gekregen van onze trip. Al is het eigenlijk een onmogelijke taak om in een half uurtje een reis van vijf dagen waarin je veel beleefd hebt samen te vatten. Ik heb in ieder geval m'n best weer gedaan.
Joost |
|
