|
|
Reisverslag
| Flesje wijn? |
| Gepost door: Joost: Launceston |
Op Wednesday 14 April 2004, 12:22 |
|
Na twee maanden en acht dagen was het dan vandaag eindelijk zover! Onder een half bewolkte hemel waar af en toe een zonnetje doorheen brak, hebben wij op 14 april onze eerste dollars bij elkaar geknipt. Dat hebben we gedaan door middel van druiven plukken. Je kunt ook zeggen dat we ervoor gezorgd hebben dat de toekomst in Tasmanie weer verzekerd is van een flink aantal gezellige avondjes. En de wijn schijnt hier volgens de locals erg lekker te zijn. "You've got Tasmanian wine in Holland?" vroeg een man ons vandaag. We gisten van niet en hij raadde ons aan hier zeker nog een keer een flesje te ontkurken. Dat zijn we eigenlijk wel verplicht nu we zo dicht met onze neuzen op de druiven hebben gezeten. En je moet als druivenplukker natuurlijk wel weten waar je het uiteindelijk allemaal voor doet. Vrijdag is Wilma jarig en dus hebben we gelijk een geldige reden om eens een glaasje te proberen.
Maar lieve thuisblijvers, het voelde verdraaid goed om weer een keer aan het werk te zijn. Wordt de kas ten minste weer lekker gespekt. Daarbij is het ook nog eens gezond werk. Heerlijk in de buitenlucht en het doet je eetlust en nachtrust veel goed. Leuk is ook het feit dat je met mensen uit heel de wereld aan het samenwerken bent. Australiers, Zweden, Schotten, Afrikanen, Aziaten, je vindt ze er allemaal daar tussen de druivenstruiken.
Hoe zijn we aan deze job gekomen? Via Coby, de moeder van Marijn, ontvingen we twee weken geleden een adres van een uitzendbureau in Launceston. Destijds hadden we deze stad net verlaten, maar we gokten erop dat men ons ook in Hobart aan de slag kon krijgen. In eerste instantie dachten we er helemaal niet aan om under down under te gaan werken, maar hier scheen dus nog redelijk wat werk in de druivensector over te zijn. Hobart bracht ons geen succes en eenmaal terug in Launceston probeerden probeerden we het met onze laatste troef. Het adresje van Marijns moeder. De vooruitzichten waren na een telefoontje goed. We mochten alle vier gelijk op gesprek komen afgelopen dinsdag.
Na een paar papiertjes te hebben ingevuld en een kort babbeltje met meneer J. Speed werden we direct aangenomen om druiven te plukken. We konden een dag later al aan de slag. Dan mocht het alleen niet regenen, en de weersvoorspellingen waren niet al te best. Het zou toch niet...
Om kwart voor zeven (auw) ging de wekker en buiten zagen we dat de weergoden ons goed gezind waren. Wolken, maar geen regen. Ideaal werkweer dus! Tandjes poetsen, aankleden, snel ontbijten en op naar de wijnvelden. Om 8 uur waren we aan het werk en we kregen het fijne nieuws te horen dat ze normaal om zeven uur beginnen. Dat had men ons verkeerd doorgegeven. Maakt niet uit hoor, alleen zal het wel pijn doen als morgen de wekker al om kwart voor zes! gaat. Dat zijn wij arme vakantiegangers helemaal niet meer gewend. Maar mij hoor je niet klagen hoor, want we hebben werk! En voor minimaal twee weken.
De volgende keer als ik jullie weer schrijf, zal ik wat meer verslag uitbrengen van het werk zelf. Voor nu ga ik er in ieder geval mee stoppen. Ik ben moe en ga naar bed, maar niet voordat ik gezegd heb: Coby, bedankt voor de tip die ons tussen de druiven heeft gebracht. Wij drinken er eentje op! ( Dat kunnen wij -rijke backpackers- ons nu weer veroorloven *hik*). |
|
