|
|
Reisverslag
| Het laatste nieuws |
| Gepost door: Joost: Melbourne |
Op Sunday 14 March 2004, 06:09 |
|
Je zit vijf weken hier en al heel snel merkte ik dat je bijna compleet afgesloten wordt van het wereldnieuws. Doordat je geen t.v. kijkt of kranten leest besef je niet dat de wereld om jou heen wel degelijk doordraait. Daar sta je als backpacker helemaal niet bij stil. Jou leefwereld is de plek waar je je op dat moment bevindt en de rest van de wereld lijkt niet te bestaan. Nu hebben we een t.v. in ons appartement en zien we het journaal weer. Eergisteren zagen we het nieuws van die treinramp in Spanje. Dan denk je heel even na. Jij hebt het hier in Australie zo fijn en dan word je weer even met je neus op de feiten gedrukt. Hmm, de wereld draait inderdaad door. Maar ik wil dit reisverslag geen negatieve lading geven dus ga ik van het wereldnieuws maar snel over naar het nieuws van twee Hollandse backpackers in Australie. We schrijven de veertiende dag van de derde maand in Melbourne:
Het is een rustige zondag. Tot zover heb ik vandaag nog maar weinig, eigenlijk niets noemenswaardig gedaan. Beetje lezen, beetje muziek luisteren, filmpje kijken, even naar het thuisfront mailen en zo komen we de zondag wel weer door. Toch hebben we vanmiddag wel een belangrijke gebeurtenis gehad. Drie meiden van de groep, Chantal, Yvonne en Renate hebben namelijk afscheid van ons genomen en hebben koers gezet richting Adelaide. Het voelde vreemd aan bij ons allemaal omdat we ondertussen een band met elkaar hebben opgebouwd. Het afscheid ging dan bij sommigen ook niet makkelijk. Maar ja, dat is het reizen. Mensen komen en mensen gaan. Daar zullen we het komende jaar maar aan moeten wennen. In ieder geval wil ik via deze weg de meiden een hele toffe tijd toewensen. Maak we wat van!!
Vanavond zitten we dus met vier man in het appartement. Maar maak je geen zorgen over de huur die nu hoger wordt, want morgen krijgen we een nieuwe roomie. Ruud en Niels vliegen morgen naar Tasmanie en nu komt Gerjan de komende week bij ons in huis. Wij vangen hem als het ware op. Afgelopen vrijdagavond zijn deze drie heren bij ons op bezoek geweest. De meiden hadden ladies night, dus dat betekende zonder Joost en Jeroen. Met z'n vijven hebben we een filmpje gehuurd en hebben we pak wijn soldaat gemaakt. Als die meiden feest gaan vieren, mogen wij dat toch ook? Maar tijdens deze avond zijn we dus tot de overeenkomst gekomen dat wij een week op Gerjan gaan passen. De gebruiksaanwijzing krijgen we nog van Ruud en Niels.
Werk! Jullie zijn vast benieuwd hoe het daar ondertussen mee staat. Laat ik het zo zeggen. Je denkt dat je in Melbourne, stad van 3 miljoen mensen, op de place to be bent wat betreft werk zoeken. De grote stad, daar verdient men het grote geld. Na twee weken Melbourne zijn we erachter dat dat helaas niet waar is. Sterker nog. Mensen zeggen het ons ook dat Melbourne een van de moeilijkste plekken van Australie is om werk te zoeken. Maar toch vertelde mijn saldo mij laatst dat werken toch een noodzaak wordt. Wat zijn dus de plannen voor de korte termijn? Volgende week ga ik naar een training om te collecteren voor het Aidsfonds. Je krijgt daar tien dollar per uur voor. Keer 6 uur werk op een dag is zestig dollar per dag. Daar is Joost al heel tevreden mee.
En verder? Als dit werk aanslaat wil ik dat maximaal twee weken doen omdat het je daarna echt de keel uit gaat hangen. Wat moeten we dan daarna doen? In het T.C.P. zagen we van de week de oplossing. De hele muur hing daar vol met advertenties van boeren die fruitplukkers zoeken. Zwaar werk, maar het verdient wel, en belangrijker nog: er is altijd werk in deze sector! Binnen nu en een maand willen Jeroen en ik eerste naar Tasmanie. Gaan we later, dan is het daar te koud. Als we terug zijn van dit eiland, dan gaan we een baan zoeken tussen Melbourne en Adelaide in de fruitplukkerij. In ieder geval ben ik gerust dat er in ieder geval werk is. Alleen vind ik het achteraf heel vreemd dat het in Melbourne zelf zo moeilijk is gebleken.
Maar nogmaals. Over geld hoeven we ons nog geen zorgen te maken. Op een hele hoop zaken kunnen we namelijk ook veel besparen. Voorbeeld. Afgelopen donderdag heeft Marijn een maaltijd voor ons in elkaar gezet. Voorgerecht: een heldere tomatensoep van 40 cent. Hoofdgerecht: beefnoodles van 40 cent. Toetje: (ja, we hadden zelfs een toetje) een meloen/ananas fruitsalade van 1 dollar 20. Deze hele maaltijd heeft ons dus maar 2 dollar de man gekost. En zo hebben we nog wel meer van dit soort maaltijden.
De afgelopen week hebben we het net als vandaag heel rustig aan gedaan. Dat komt vooral door het feit dat we allemaal verkouden zijn (geweest). Renate heeft mij aangestoken vorige week en ik nu de rest. Het is dus veel thuis zitten en wachten tot die virusjes er uitgesnoten zijn. Wat te doen thuis? Onze huisbaas Patrick heeft een flinke stapel films in het appartement achtergelaten dus we hoeven ons niet te vervelen. Verder gaan we regelmatig even lekker de stad in. Ik vind het gewoon al fijn om over de straten te lopen. De sfeer van de stad in je opnemen. Het zijn ook die momenten dat je je weer even beseft waar je bent. Het dringt weer door waar je mee bezig bent.
Drie meiden van de groep hebben hun reis vandaag voortgezet. Voor Jeroen en mij duurt dat sowieso nog twee weken, maar we hebben al wel weer genoeg plannen voor de komende maand. Nu maar hopen dat ik nog wat geld kan verdienen bij dat Aidsfonds. Heb ik toch nog het gevoel dat Melbourne me nog een beetje goed gezind was. Ik ga na dat ik zo meteen eerst mijn mail heb gelezen weer langzaam richting de tramhalte lopen en naar huis. Haha, terwijl ik die vorige zin schreef besef ik ook dat ons appartement voor mij aanvoelt als thuis. De rest van de groep heeft boodschappen gedaan en het zal mij verrassen wat we eten vanavond. Ik heb er alle vertrouwen in dat het me wel weer zal smaken.
Beste mensen in Nederland! Tot zover weer het verslag vanuit Melbourne! Hoe het ons verder gaat lees je over enkele dagen weer!!
Joost
|
|
