|
|
Reisverslag
| Grand Prix |
| Gepost door: Joost: Melbourne |
Op Tuesday 09 March 2004, 03:22 |
|
Acht en een half jaar geleden zag ik voor het eerst een grand prix op televisie. Het was de grote prijs van Engeland op Silverstone. Het spelletje boeide mij meteen en vanaf die zomer in '95 heb ik, misschien op 5 na, alle races tot nu toe live gevolgd. Op t.v. uiteraard. Mijn verlangen om dit spektakel een keer van dichtbij mee te maken werd steeds groter, maar om wat voor rede dan ook is het er nooit van gekomen totdat de kalender 7 maart 2004 aangaf.
Afgelopen zondag is het er dan eindelijk! van gekomen. Joost heeft zijn eerste GP met eigen ogen kunnen aanschouwen! Iets na de klok van twee ging mijn hart sneller kloppen. Van verre hoorde je ze al starten en je kon ze gewoon op je af horen komen. Plots waren ze daar en wat een geluid dat ze maakten toen ze met 20 man tegelijk aan ons voorbij flitsten. Oorverdovend! Maar laat ik niet bij de race zelf beginnen. Ik neem jullie eerst een dag mee terug naar de kwalificatietraining. Dat was namelijk de dag dat ik voor het eerst een rijdende formule 1 wagen zag. Het was Rubens Barrichello die de eerste tijd neer moest zetten. Echt heel lang kon ik niet van zijn Ferrari genieten want het was slechts enkele seconden en weg was hij.
Het weer was zonnig zaterdag en er was een massa aan toeschouwers naar de baan gekomen. Als je om je heen keek leek het net alsof je over een kermis liep. Sommige mensen weten echt hoe ze er een feestje van moeten maken. Allemaal gekleed in de kleuren van hun favoriete rijder of team en met de vlag in de hand was het een feestelijk gezicht. De sfeer was werkelijk geweldig en die zou het hele weekend zo blijven. Er was geen onenigheid onder de fans.
Er zijn me van deze dag twee dingen blijven hangen. Wel meer natuurlijk, maar deze twee gebeurtenissen vond ik typisch. Laat ik zeggen dat ik op deze momenten het ware formule 1 gevoel kreeg. Allereerst was dat toen Mark Webber de baan op reed. De verslaggever maakte het publiek wildenthousiast voor de nationale held. "All right Aussies, this is the moment we've been waiting for. Now, raise your hands and give it all for Mark!!" Het publiek, inclusief mijzelf en Jeroen, werd gek toen hij voorbij knalde. Iedereen juichen en schreeuwen en ik voelde echt mee met de Australiers en de passie voor hun held.
Het andere moment betreft David Coulthard. Of liever gezegd een fan van deze coureur uit Schotland. Voor mij, tegen het hek aanleunend, stond een man met een grote Schotse vlag over zijn rug. Misschien met de winst van Coulthard vorig jaar hier in het achterhoofd, begon hij druk te schreeuwen en te klappen toen zijn favo de baan op ging. Ik weet niet meer hoe het rondje van David in het begin verliep, maar de man keek tevreden en knikte "ja". Dat zie ik als een goed teken. Toen de McLaren van Coulthard voorbij reed werd de man helemaal gek. Zo mooi om te zien was dat. Wat een fan. In de allerlaatse bocht van dit rondje ging de coureur naast de baan, verloor bijna zijn auto en zette uiteindelijk een slechte tijd neer. De fan werd gek. Je zou er medelijden mee gekregen hebben als je hem had gezien. Hij schudde dan ook geen "ja" meer toen Coulthard in zijn outlap voorbij kwam rijden, maar hij keek met ogen die vroegen: "wat flik je me nou toch" Tja, bij sport komen altijd emoties naar boven en deze man liet mij dat op de meeste duidelijke manier die er bestaat zien.
Zondag waren we al vroeg in het Albert Park. Daardoor hadden we ook goede plekken voor de race. Daarbij hadden we onze strandstoeltjes bij en viel er tot aan de start van de race voldoende te zien. Zo vlogen er vliegtuigen in formatie over het circuit, waren er andere raceclasses die hun race reden en hebben we alle f1-coureurs in de rijdersparade voorbij zien komen in oude auto's. Nee, we hoefden ons echt niet te vervelen.
De race zelf! Waarschijnlijk hebben de mensen die hem thuis in Nederland hebben gekeken niet als spannend ervaren. Dat was deze race dan ook helemaal niet. Hij werd zwaar gedomineerd door Ferrari, iets wat ik als fan van dit team niet bezwaarlijk vind, maar ik snap dat hij voor de neutrale kijker niet meer dan een optocht moet zijn geweest. Maar als je er live bij bent, en zeker voor de eerste keer, dan maakt het niet uit of de race saai is of niet. Ik heb van alle wagens die voorbij kwamen rijden genoten. Gewoon omdat ik dit spel nu eindelijk niet vanuit de bank, maar vanaf de baan heb kunnen zien. Werelds!
Na de finish mochten we de baan op! Je snapt dat ik een paar souvenirs van deze dag wilde hebben. En wat zijn nu mooiere aandenkens dan een blauw steentje uit een van de grindbakken en losgekrauwde stukjes rubber van de baan? Het zijn de beste souvenirs! Tot slot van dit weekend zijn we het rechte stuk opgegaan. De prijsuitreiking was al lang klaar, maar de auto's stonden er nog en het was een groot feest op de startgrid. Leuk om tussen al die fans van over de hele wereld deel uit gemaakt te hebben. En een ding staat vast. Dit was niet mijn laatste GP. Er zullen er nog velen volgen. Heb nu de smaak te pakken zeg maar. Of ik ooit in het Albert Park terug zal komen weet ik niet. Dat maakt ook niet zo veel uit. Ik heb het meegemaakt hier en die ervaring pakken ze me nooit meer af!
Joost |
|
