|
|
Reisverslag
| Botanic Gardens |
| Gepost door: Joost |
Op Saturday 14 February 2004, 09:40 |
|
Op dit moment zit ik (natuurlijk achter een computer), maar terwijl ik dit schrijf zit ik in de Royal Botanic Gardens. Wat een plek! Een oase van rust midden in de stad. De enige geluiden die je hier hoort, zijn die van de wind die zachtjes door de palmtakken blaast, krekels in het gras en allerlei soorten vogels. Mensen lopen hier rustig langs mij heen en doen hun eigen relaxte ding. De een leest een boek, anderen picknicken, naast mij zit een oud vrouwtje te genieten en ik...ik schrijf
Er vliegen drie vogels het huisje binnen waarin ik zit. Hier zijn het volgens mij de duiven van Australie, maar voor mij zijn ze nog wel speciaal. Misschien dat ze daarom juist voor mij gaan zitten. "Hee, een toerist aan wie we onszelf kunnen showen". Jammer, ze vliegen weer door en ik kijk nog eens goed door dit park. Niet te geloven dat je hier in Sydney zit. Echter, de skyline die boven de bomen haar nek uitsteekt bewijst dat je daar wel degelijk zit.
Sydney. Nog niet eens een week hier, maar veel dingen gaan toch al gewoon worden. Een week geleden had ik hetzelfde gevoel als dat ik had toen de Euro werd ingevoerd. Wow, al dat nieuwe geld. Nu vis ik zonder al te veel moeite 1 dollar, 50 cent of wat dan ook uit mijn portemonnee. Ook het feit dat je hier niet naar de Aldi of Albert Heyn gaat was even wennen. Nu stappen we een Woolworths binnen alsof we dat al langer doen. Ook de warmte wordt draaglijker.
Maar goed, het lijkt dan wel te wennen...Toch word ik nog heel vaak wakker geschud met de gedachte: Joost, je zit aan de andere kant van de wereld. Want thuis word je niet wakker tussen de Engelsen, thuis hangen er geen zwermen vleermuizen in het park aan de bomen. Thuis rijdt men niet links en thuis heb je geen vuurwerk gedurende een avondwandeling. Dat laatste slaat op gisterenavond. Je denkt "Kom, we maken even een ommetje naar het Operahouse", maar onderweg word je continue verrast. Een van de meiden wilde in het park een foto maken van een of andere vork van twee meter hoog. Foto was goed en wel genomen en er klonk een geluid alsof er een kanon werd afgeschoten. Gelijk daaropvolgend werd de lucht rechts van ons gekleurd door een sierlijk vuurwerk en de knallen werden tegen de wolkenkrabbers links van ons terug gekaatst. Wat een geluid en wat een uitzicht. Kijk nu al uit naar de jaarwisseling! Een man in het park vertelde me dat het vuurwerk uit de buurt van de open luchtbioscoop kwam. Had iets te maken met Valentijnsdag zei hij.
De rest van de wandeling mocht er ook wezen. Door het park, onder bomen door waar tal van vleer-weet ik veel wat voor dingen hingen, en uiteindelijk zagen we de toppen van het Operahouse en de brug in ons gezichtsveld komen. Ik hoef het waarschijnlijk niet meer te schrijven, jullie geloven me toch wel, maar ook dit was weer een prachtig beeld! Er was zelfs een feest gaande. Moet je je voorstellen: een gezellige boulevard in een van de mooiste havens ter wereld, en dan is daar een soort van latin dance party bezig. Je begrijpt dus wel dat we iets langer zijn gebleven dan aanvankelijk de bedoeling was. Eenmaal terug in het hostel vielen we direct in slaap. Mijn voeten, onze voeten zaten er flink doorheen.
Vandaar dus deze dag. Niet veel meer doen dan lekker in het park zitten. Er zijn ondertussen 4 Chinezen naast mij komen zitten. Ze praten druk en voeren de vogels. Eentje zit er echt ongelooflijk goor bij te smakken en tuft van alles uit. Dat levert dan wel weer de nodige mooie vogels op. Dank u wel tuffende Chinees! Na deze maaltijd vertrekken ze weer en met hen de vogels. En ik? Ik leg mijn pen neer en ga er even languit bij liggen. Luisteren naar de dieren hier en de geuren van de planten opsnuiven. Want ook die zijn heerlijk. "Drukke dag gehad Joost?" Ach... |
|
